8.9.09

Πώς είπατε;

16.7.09

ΕΔΩ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Αντί για τις δικές μου σκέψεις και συμπεράσματα για την κατεδάφιση του καταυλισμού στην Πάτρα (μιας και ήμουν εκτός Πατρών την Κυριακή και δεν έχω προσωπική μαρτυρία να καταθέσω), σας παραθέτω την εξιστόρηση ενός αυτόπτη μάρτυρα.

Ο αυτόπτης μάρτυρας Θ. Τσακίρης περιγράφει το πογκρόμ της Πάτρας.

Εδώ Πάτρα. Εδώ οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Εδώ καταυλισμός προσφύγων και μεταναστών. Τώρα αντί για τανκ εισβάλλουν μπουλντόζες και φορτηγά. Τώρα αντί στρατευμάτων μπουκάρουν τα γαλάζια και πράσινα ΜΑΤ. Τώρα, αντί για φοιτητές/τριες που ζητούσαν «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», στη σειρά με τα βαλιτσάκια τους ανήλικοι και ενήλικες Αφγανοί που ζητούν ένα πιάτο φαΐ ή να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη για να γλιτώσουν από τη φωτιά και το σίδερο του πολέμου Ταλιμπάν και ΝΑΤΟ (με τη συμμετοχή της Ελλάδας). Τώρα, κεντρικές, περιφερειακές και τοπικές γαλάζιες και πράσινες δημοκρατικά εκλεγμένες (συνεπικουρούμενες από μαύρες) άπονες εξουσίες αντί της στυγνής δικτατορικής στρατιωτικής κυβέρνησης. Τώρα, σε αγαστή συνεργασία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. βρήκαν το νέο «εχθρό λαό» στο πρόσωπο του μετανάστη και του πρόσφυγα, αντί του “λαός ενωμένος -ποτέ νικημένος”.
Πάτρα, Κυριακή 12 Ιουλίου 2009. Χτυπάει το κινητό τηλέφωνο στις 5:30 και δεν είναι ο «γαλατάς» (εξάλλου αυτός είναι μεγαλοκεφαλαιούχος πια) αλλά μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών της πόλης που μας ειδοποίησε ότι η πληροφορία, που είχαμε από το προηγούμενο βράδι ότι θα κατεδάφιζαν τον καταυλισμό και θα διώχνανε «της γης τους κολασμένους» από την πόλη, βγήκε αληθινή. Ντυθήκαμε στα γρήγορα και ξεκινήσαμε με ένα αυτοκίνητο για τον καταυλισμό. Στη διασταύρωση της παραλιακής οδού Όθωνος-Αμαλίας με τη σιδηροδρομική γραμμή Πατρών-Αθηνών το περιπολικό μας κλείνει το δρόμο (Ηρώων Πολυτεχνείου-Λιμενικός Σταθμός «Παναγιώτης Κανελλόπουλος»). Στρίβουμε και ανεβαίνουμε την Αράτου και μετά ξανά στην Αγίου Ανδρέου ως την Καρόλου όπου μυρίζει σαν να είχαν ρίξει δακρυγόνα. Προχωράμε στην Έλληνος Στρατιώτου παράλληλα με τις γραμμές του τρένου. Βρίσκουμε και άλλα μέλη της Κίνησης που προσπαθούν να φτάσουν στον καταυλισμό.
Ήδη φαίνονται μερικοί Αφγανοί που έχουν εκδιωχθεί και περπατούν κι αυτοί κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής μη γνωρίζοντας πού πρέπει να πάνε. Στρίβουμε στη λεωφόρο Κανελλοπούλου (ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας που μέσω της παραλιακής φτάνει σε χρόνο dt στο εμπορικό λιμάνι και φτιάχτηκε για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων) και κατεβαίνουμε στην παραλιακή. Πάλι ένα περιπολικό μας κόβει το δρόμο.
Παρκάρουμε σε πάρκινγκ δίπλα στο κύμα. Βγαίνουμε μουδιασμένοι σκεφτόμενοι την έκταση της αποκλεισμένης περιοχής: σε μια έκταση μήκους 6 χιλιομέτρων και πλάτους 2 χιλιομέτρων απαγορεύεται η είσοδος πολιτών. Για να καταλάβετε, ώ άνδρες Αχαιοί, τι σημαίνει Ελληνική Δημοκρατία 21ου αιώνα. Φτάνουμε περπατώντας στον καταυλισμό. Μας περιμένουν 6 διμοιρίες ΜΑΤ (γαλάζιες και πράσινες φόρμες). Οι συγκεντρωμένοι είμαστε 21 άτομα. Ίσα που φτιάχνουμε σωματείο. Η αναλογία ΜΑΤ/Πολίτες είναι 7 προς 1. Γουάου! Στο μεταξύ έχουν συλλάβει σε άλλα σημεία 5 νέους/ες που προσπαθούσαν να φτάσουν στον καταυλισμό. Προκλητικοί οι «αρχηγοί» της αστυνομίας που νοιώθουν πια ότι επιτέλους «αυτοί είναι το κράτος». Πουθενά ο εισαγγελέας. Πουθενά υπεύθυνοι της νομαρχίας, της περιφέρειας και του δήμου με πρωτόκολλα κατεδάφισης. Μόνο μετά από πιέσεις μας και λόγω της παρουσίας τηλεοπτικών καμερών έφτασε ανώτερο στέλεχος της Περιφέρειας και επιδείκνυε δημαγωγικά κάποια χαρτιά. Πουθενά υπεύθυνοι κοινωνικής πολιτικής των τοπικών και νομαρχιακών αρχών. Άρχισαν να καταφτάνουν επιταγμένα πούλμαν. Ακούμε την εξής έντονη στιχομυθία:

Κάποιος «αστεράτος» αστυνομικός: «Ήρθες επιτέλους;»
Οδηγός πούλμαν: «Ναι, αλλά δεν έχω βάλει πετρέλαιο. Πού θα πάμε, τελικά;»
«Αστεράτος» αστυνομικός: «Τι λες ρε βλάκα; Δεν έχεις βάλει πετρέλαιο. Τι είσαι ‘συ ρε;»
Οδηγός πούλμαν: «Μα δεν μου είχαν πει ότι θα πάμε μακριά.»
«Αστεράτος» αστυνομικός: «Τσακίσου, βάλε πετρέλαιο, ρε»
Οδηγός πούλμαν: «Μάλιστα!»

Και κάνει όπισθεν για να φύγει. Κάθε φορά που κινιόταν κάποιο όχημα να’ σου οι ΜΑΤατζήδες να μας στριμώχνουν στη γωνία. Κάποια στιγμή μία γιατρός μέλος της Κίνησης προσπαθεί να εξηγήσει στους επικεφαλής ότι έχει έρθει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για να δει έναν ανήλικο τραυματία που έχει ανοίξει η πληγή του. Τίποτα. Οι επικεφαλής της αστυνομίας αποφάσισαν ότι εκτός από φύλακες της τάξης είναι και μεγαλογιατροί και αποφάνθηκαν ότι δεν έχει ανάγκη ο τραυματίας και ότι μόνος του δήλωσε πως δεν θέλει ιατρική βοήθεια. Η γιατρός απωθείται βίαια από τους ΜΑΤατζήδες. Πέφτουμε πάνω τους για να την πάρουμε από τα χέρια τους. Τα πνεύματα ηρεμούν. Δεν προλαβαίνουμε να ανασάνουμε και σκάει μύτη προκλητικός ένας «κάτοικος»-«αγανακτισμένος πολίτης» και αρχίζει να μας βρίζει λέγοντας ότι εμείς και οι Αφγανοί φταίμε για την ανεργία επειδή φεύγουν οι τουρίστες από την Πάτρα λόγω καταυλισμού!!!
Έρχονται, λοιπόν, ένα διώροφο πούλμαν και τρία κανονικά. Μαζεύουν ανήλικους στο ένα και τους ξαποστέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην…Κόνιτσα. Σε ένα άλλο βάζουνε όσους έχουν ροζ κάρτα ως αιτούντες άσυλο. Τους πάνε σε ξενοδοχείο δίπλα στα ΚΤΕΛ (μεταξύ τους ένας τραυματίας τον οποίο πήρε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ από εκεί). Στο διώροφο πούλμαν και σε άλλο ένα βάζουν όσους δεν έχουν χαρτιά και ανήλικους που οι αστυνομικοί αυθαίρετα βάφτισαν ενήλικους. Αυτούς δεν γνωρίζει κανείς πού τους πήγαν. Μια δημοσιογράφος τοπικού καναλιού, που ουρλιάζει για την αναγκαιότητα της αποχής από τις εκλογές ως διαμαρτυρία για τις πολιτικές του κράτους λέει ότι θα τους πάνε στο Κιλκίς (έχει κι εκεί στρατόπεδο συγκέντρωσης;).
Αφού δεν έμεινε «αφγανικό ρουθούνι» στην Αχαΐα, γύρω στις 8 και τέταρτο μπουκάρουν μπουλντόζες, φορτηγά, υπάλληλοι της νομαρχίας και του δήμου, αλλά οι εκλεγμένες «αρχές» ακόμα να φανούν. Σε λίγο ακούμε τον απαίσιο θόρυβο που κάνουν τα υλικά των πρόχειρων κατασκευών των «κολασμένων» που γκρεμίζονται. Γκρεμίζουν ακόμη και το τζαμί που είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα το πείραζαν. Όμως, λίγα λεπτά αργότερα, ξαφνικά βλέπουμε φλόγες να ξεπηδούν από το χώρο αυτό. Πώς τα κατάφεραν τα «σαΐνια»; Μέσα σε ελάχιστα λεπτά οι φλόγες έχουν φτάσει τα 15- 20 μέτρα ύψος απειλώντας αιώνιους ευκαλύπτους και τις γύρω πολυκατοικίες. Η φωτιά τους έχει ξεφύγει, μαζί, βέβαια, με την φήμη ότι την έβαλαν οι «αόρατοι Αφγανοί» που κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό και σαν φαντάσματα να ξεγλιστρήσουν. Και υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει. Το άκουσα με τα αυτιά μου το απόγευμα που γύριζα στην Αθήνα με το λεωφορείο. Ελπίζω τώρα που η φωτιά κατέκαψε τις καλύβες των «εξαποδώ» οι φιλήσυχοι πολίτες των συλλόγων «Η Πόλις Εάλω» θα νοιώσουν ότι θα έχουν εξαγνιστεί και θα ξαναφέρουν τους τουρίστες …στην «πεντακάθαρη» Πάτρα των «χωρίς λακκούβες μεγάλων πεζοδρομίων», στην Πάτρα των κτιρίων-φαντασμάτων, την Πάτρα που δεν σέβεται την ιστορία της.
Αργότερα, ξεκίνησε νέα επιχείρηση-σκούπα. Αυτή τη φορά στην νότια παραλία στόχος ήταν οι Σουδανοί πρόσφυγες και μετανάστες που αυτοί δεν έχουν ούτε παράγκες για να τους «στεγάσουν». Μόνο κουβέρτες και χαρτόνια. Και αυτοί «εξαφανίστηκαν» για να μη χαλούν την μόστρα της νότιας Πάτρας των εγκαταλελειμμένων εργοστασίων, των οικοδομών της δεκαετίας του ‘80 που σαν ανοιχτές πληγές χάσκουν γιατί δεν τέλειωσαν ποτέ.
Έτσι, λοιπόν, τώρα που διώξαμε τους ανεπιθύμητους «μουσαφίρηδες» μπορούμε να ζήσουμε καλά και αυτοί χειρότερα. Θα σας θυμίσω μόνο ότι «μουσαφιράτ» στα πέρσικα σημαίνει «ταξίδι» όπως είναι ο τίτλος του εξαίρετο βιβλίο του Βασίλη Λαδά που ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή χτες και που δεν αφήνανε οι αστυνομικοί να έρθει σε επαφή με τους εκδιωκόμενους, λες και δεν ισχύει κανένα δικαίωμα για τους «κολασμένους». Ο μετανάστης, ο πρόσφυγας, «ο χωρίς χαρτιά» ξένος μπαίνει στο περιθώριο του όρου «ανθρωπότητα». Αν δεν αντιδράσουμε όλοι και όλες στην πολιτική αυτή, τα επόμενα πούλμαν όχι μόνο θα πηγαίνουν σε άγνωστο προορισμό αλλά θα έχουν και καλυμμένα τα παράθυρα, όπως τα τρένα της μεγάλης σφαγής των Ναζί.

20.6.09

Πώς μπαίνει ένας αγράμματος φασίστας στο πανεπιστήμιο;

Η απάντηση στο γνωστό ανέκδοτο είναι "με τανκ", αλλά η πραγματικότητα είναι πιο ύπουλη. Ακολουθεί περίληψη άρθρου της σημερινής Ελευθεροτυπίας, με κάποιες παρεμβάσεις μου. Για το πλήρες και αναλλοίωτο άρθρο, διαβάστε εδώ.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος, βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και φοιτητής ετών 44 σε σχολή δημοσιογραφίας (το βιογραφικό του δεν αναφέρει το όνομά της), αποφάσισε ότι έχει κάθε αρμοδιότητα και γνώση να νουθετεί και να συμβουλεύει την επιτροπή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε θέματα κρίσης και επιλογής καθηγητών! Σε μία ομιλία του τον Ιανουάριο, απευθυνόμενος στον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Βαληνάκη, είπε τα εξής: "Εχω μπροστά μου, κύριε Βαληνάκη, βιογραφικά δυο καθηγητών που πάτε να τους κάνετε καθηγητές τώρα στο Πανεπιστήμιο: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου και κάποιος κύριος γερμανός, με ένα όνομα λίγο περίεργο, Κρίστιαν Φος.[...] Θέλω αύριο να μου πείτε αν τους κάνετε καθηγητές, αν θα πάτε στο υπουργείο Παιδείας στον υπουργό και θα του πείτε να αποτραπεί αυτή η επιλογή." Και επειδή τον έπνιγε το δίκιο, την επόμενη μέρα απεύθυνε το λόγο και στον κ. Σπηλιωτόπουλο για το ίδιο θέμα, ρωτώντας "αν τυχόν, από άγνοια ή άλλο τι, διορισθούν οι ανωτέρω δύο, θα δημιουργηθεί στο ευαίσθητο αυτό τμήμα ένα σκληρό προγεφύρωμα της σκοπιανής προπαγάνδας στην καρδιά του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος" και "τι μέτρα σκοπεύει να πάρει το υπουργείο" κατά των υπαλλήλων που δεν πρόσεξαν τις αιτήσεις τους!"

Ο λόγος της παρέμβασης; Μα, φυσικά, οι ανθελληνική (κατά τους Φύλακες του Έθνους) δράση των υποψηφίων καθηγητών! Συγκεκριμένα, για την κ. Ιωαννίδου:
  • «έχει ως κύριο επιστημονικό της αντικείμενο τη μελέτη και προβολή της "μακεδονικής γλωσσικής μειονότητος" στη Μακεδονία, και την "εξάλειψη των εθνικισμών από τα σχολικά βιβλία"» (ειδικά αυτό το τελευταίο πρέπει να είναι κακούργημα στα μάτια των φασιστών του ΛΑ.Ο.Σ.)
  • «είναι μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων) το οποίο οργάνωσε συνέδριο υπέρ των Τσάμηδων (!) στην Πάντειο Σχολή αλλά και συνεδρίων υπέρ μειονοτήτων κάθε είδους». Πρόκειται για τον γνωστό επιστημονικό όμιλο, μέλη του οποίου είναι δεκάδες πανεπιστημιακοί.
  • Κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη (2001) του εκπροσώπου του Ευρωπαϊκού Γραφείου για τις Λιγότερο Ομιλούμενες Γλώσσες (EBLUL) στην Ελλάδα, Σωτήρη Μπλέτσα. Αντικείμενο της δίκης -για «διασπορά ψευδών ειδήσεων»- ήταν η απλή αναφορά, σε επίσημο έγγραφο του EBLUL, πέντε γλωσσών που μιλιούνται στην Ελλάδα παράλληλα με τα ελληνικά. Ο Βελόπουλος «ξεχνά», βέβαια, ότι η ελληνική Δικαιοσύνη έχει αθωώσει πανηγυρικά τον κ. Μπλέτσα, με σκεπτικό που συμφωνεί πλήρως με όσα κατέθεσε προς υπεράσπισή του η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου. Ο,τι θεωρείται σωστό από τα δικαστήρια, συνιστά για το ΛΑΟΣ λόγο αποκλεισμού από τα ελληνικά ΑΕΙ!
Όλα τα παραπάνω, κατά τον Κ. Βελόπουλο είναι στοιχεία που «συντριπτικώς ξεγυμνώνουν αυτό το επικίνδυνο τουλάχιστον "δίδυμο"». Επικίνδυνο για ποιους, άραγε; Για όσους δε θέλουν την εξάλειψη του εθνικισμού από τα σχολικά βιβλία; Για όσους θα ήθελαν οι μειονότητες να είναι έρμαια των Χρυσαυγιτών και να μην έχουν κανέναν υπερασπιστή; Για όσους θα ήθελαν να ελέγχουν και να χειραγωγούν τα δικαστήρια, έτσι ώστε να καταδικάζονται όσοι κατασυκοφαντούνται;

Το πιο τραγικό, και παράλληλα ενδεικτικό της επικίνδυνης διόγκωσης που έχει πάρει η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας μας, είναι ότι οι επίσημοι φορείς όχι μόνο δεν έβαλαν τον γελοίο αυτό τύπο στη θέση του, αλλά τελικά του έκαναν τη χάρη και επέλεξαν άλλον για τη θέση, με σαφώς λιγότερα αντικειμενικά προσόντα (για λεπτομέρειες, διαβάστε το αρχικό άρθρο). Και όπως πολύ εύστοχα καταλήγει το άρθρο, "Αν και ουδέποτε πέρασε την πόρτα τους, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ είναι απ' ό,τι φαίνεται σε θέση να επιβάλει τα γούστα του στα ελληνικά ΑΕΙ".

* η εικόνα πάρθηκε από το jungle-report.

25.5.09

Τα μπάνια του λαού


Η σχέση του Έλληνα με την πολιτική είναι ιδιόρρυθμη. Αν το σκεφτεί κανείς, η προσωπολατρία και ο φανατισμός των Ελλήνων ψηφοφόρων μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις αντίστοιχες εκδηλώσεις λατρείας και μαζοποίησης που συναντιώνται στο χώρο του αθλητικού οπαδισμού. Ο Έλληνας αποφασίζει τι θα ψηφίσει με βάση κριτήρια όπως το τι ψηφίζουν οι γονείς του, ποιος πολιτικός αρχηγός κάνει πιο μεγάλες συγκεντρώσεις στην πόλη του, ποιου κόμματος πολιτευτής είναι ο τάδε συγγενής... Αυτού του είδους ο ψηφοφόρος είναι και ο αγαπημένος του δικομματικού συστήματος, μιας και τα κριτήρια αξιολόγησης είναι στα μέτρα που θέλουν όλα αυτά τα λαμόγια που μας κυβερνάνε. Όσοι σκέφτονται -άρα και ψηφίζουν- με διαφορετικά κριτήρια, προτιμότερο είναι να μη συμμετέχουν καθόλου στις εκλογές. Αυτοί αποτελούν τον κύριο αποσταθεροποιητικό παράγοντα του συστήματος, και όσο περισσότερο παραγκωνίζονται -ηθελημένα ή ακούσια-, τόσο το καλύτερο για ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.

Πέρα από τις πράσινες κορώνες περί γαλάζιας βαρβαρότητας και τις γαλάζιες γελοιότητες με τα πράσινα παπαγαλάκια, υπάρχει και μία άλλου είδους διαφήμιση, γαλαζοπράσινης απόχρωσης, που παίζεται στα ΜΜΕ εδώ και αρκετές μέρες. Και είναι η πιο επικίνδυνη, διότι δεν προλογίζεται από το "Ακολουθεί Πολιτική Διαφήμιση" και παρουσιάζεται από ανθρώπους που έχουν -τρομάρα τους- μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη: τους μεγαλοδημοσιογράφους.
"Η πλειοψηφία του κόσμου θα προτιμήσει το τριήμερο από τις κάλπες", "ο λαός δείχνει την απογοήτευσή του απέχοντας", "οι Έλληνες προτιμούν τις παραλίες από τις Ευρωεκλογές" και άλλα τέτοια φαιδρά μας κατακλύζουν στα μεσημεριανά και βραδινά δελτία (δείχνοντας και τα απαραίτητα κωλαράκια, έτσι ώστε το επίπεδο της επιχειρηματολογίας τους να ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη), επιχειρώντας να πείσουν τους πολίτες ότι θα είναι εντελώς ηλίθιοι εάν χάσουν ένα μπάνιο προκειμένου να ασκήσουν το μέγιστο δημοκρατικό τους δικαίωμα, αυτό της ψήφου! Ήμαρτον, παιδιά!

Ας πάμε δύο χρόνια πίσω, το καλοκαίρι του 2007. Παραμονές εθνικών εκλογών, και το σκηνικό είχε αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τη σημερινή κατάσταση: με τη μισή Πελοπόννησο καμμένη, με πάνω από 60 νεκρούς και με τον κρατικό μηχανισμό ξεβράκωτο και ανίκανο να κάνει οτιδήποτε, ο κίνδυνος μεγάλης μείωσης των ποσοστών του δικομματισμού ήταν ορατός, και οι δημοσιογράφοι είχαν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, έτσι ώστε ο δυσαρεστημένος κόσμος να απέχει, αντί να δηλώσει με ψήφο την αγανάκτησή του. Η προσπάθεια ήταν τόσο γλοιώδης και απροκάλυπτη, που αποφάσισα να στείλω ένα μαζικό e-mail σε όσους ήξερα, θέλοντας να μην περάσει χωρίς αντίλογο όλος αυτός ο παραλογισμός. Είναι τόσο απελπιστικά επίκαιρο που σας παραθέτω εδώ, χωρίς καμία αλλαγή, αυτό το e-mail που έγραψα την Πέμπτη, 13 Σεπτεμβρίου 2007:



Σήμερα το πρωί στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ "Συμβαίνει Τώρα", η παρουσιάστρια είχε κάποιον καλεσμένο τον οποίο ρώτησε "τι πρέπει να κάνουν όσοι διαμένουν σε νησιά ή γενικά σε απομακρυσμένες περιοχές και δυσκολεύονται να μεταβούν στον τόπο που ψηφίζουν". Η απάντηση του απαράδεκτου αυτού τύπου ήταν η εξής: "Μα ο νόμος είναι σαφής! Κυρώσεις έχει όποιος δεν παρουσιαστεί στο εκλογικό κέντρο ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ. Αν κάποιος μένει μακρυά από τον τόπο που ψηφίζει, μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να μην ψηφίσει. Και επίσης να υπενθυμίσω εδώ πως και όλοι όσοι είναι φοιτητές μπορούν επίσης να μην ψηφίσουν, χωρίς να έχουν κυρώσεις".

Το μόνο που έχει μείνει πλέον, είναι να δώσουν επίδομα σε όσους απέχουν από τις κάλπες... =\

Είναι πλέον γνωστό ότι τα δύο μεγάλα κόμματα τρίβουν τα χέρια τους βλέποντας τον αγανακτισμένο, χρεοκοπημένο και τσουρουφλισμένο κόσμο να λέει το γραφικό "Δεν ψηφίζω κανέναν πούστη, μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου". Και ο λόγος είναι πως με το να μην ψηφίσει κάποιος, δεν τους κάνει καμία απολύτως ζημιά. Θα επιχειρήσω μία εξήγηση μέσω παραδείγματος, με κίνδυνο να γίνω κουραστικός:

Λοιπόν:
Με βάση το εκλογικό σύστημα, από τις 300 έδρες της βουλής, οι 260 μοιράζονται με βάση το ποσοστό στα κόμματα που παίρνουν από 3% και πάνω, και οι υπόλοιπες 40 πάνε απευθείας στο κόμμα με το μεγαλύτερο ποσοστό (ακόμα και με 1 ψήφο διαφορά από το δεύτερο). Και φυσικά, για να βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση, πρέπει κάποιο κόμμα να έχει 151 έδρες τουλάχιστον.

Παράδειγμα:
ΚΟΜΜΑ1: 45% -> 117 έδρες
ΚΟΜΜΑ2: 34% -> 88 έδρες
ΚΟΜΜΑ3: 10% -> 26 έδρες
ΚΟΜΜΑ4: 8% -> 21 έδρες
ΚΟΜΜΑ5: 3% -> 8 έδρες

και το ΚΟΜΜΑ1 παίρνει τις 40 επιπλέον έδρες και φτάνει τις 157, βγάζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τα παραπάνω ποσοστά είναι επί των έγκυρων ψηφοδελτίων, που ας πούμε ότι είναι 3.000.000, και έστω ότι υπάρχουν και 300.000 ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν από αντίδραση. Αν αυτοί ψήφιζαν (και ας πούμε ότι ψήφιζαν κάτι άσχετο), τότε το ποσοστό του ΚΟΜΜΑ1 θα άλλαζε ως εξής:

45% * 3000000 / 3300000 = 40,9% -> 106 έδρες + 40 = 146 έδρες.

ΑΡΑ: Με τον ίδιο αριθμό έγκυρων ψήφων υπέρ του, το ΚΟΜΜΑ1 δε βγάζει κυβέρνηση στη δεύτερη περίπτωση, ενώ στην πρώτη βγάζει. Με άλλα λόγια, αυτοί που λένε "δεν ψηφίζω κανέναν πούστη", στην πραγματικότητα τους κάνουν χάρη.

Αυτά... Ελπίζω να έπεισα έστω και έναν σας να κατέβει στις κάλπες την Κυριακή... Κι ας ψηφίσει ό,τι θέλει, αυτό είναι δικό του θέμα!!!
;)


Μπορεί στις Ευρωεκλογές να μην ψηφίζουμε για κυβέρνηση και βουλευτές, αλλά τα πράγματα είναι παρόμοια: σε ένα εκλογικό σύστημα όπως το συγκεκριμένο, όποιος δεν ψηφίζει είναι σαν να μην υπάρχει. Τα περί "αποχής διαμαρτυρίας" είναι γελοία ψέμματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας, και έχουν σκοπό να μην ακουστεί η φωνή όλων ημών, που έχουμε σιχαθεί αυτούς που μας κυβερνάνε εδώ και τόσες δεκαετίες. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Και για τα μπάνια μας, υπάρχει και ο Αύγουστος!


2.5.09

132


"Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο" λέει ο σοφός λαός, που, ως σοφός, κάτι παραπάνω ξέρει... Αλλά, ως γνωστόν, οι εκάστοτε κυβερνήσεις στην μικρή μας χώρα ουδεμία σχέση έχουν με τον λαό, οπότε ρητά σαν το παραπάνω τα ακούνε βερεσέ -και είναι λογικό! Ποιος μορφωμένος και ανοιχτόμυαλος πολίτης δεν θα έπαιρνε με τις πέτρες -© Γιωργάκης- αυτούς που, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του, δήλωναν:
  • "Βοήθησα το μοναστήρι αφιλοκερδώς, διότι είχα την αίσθηση ότι θα έχω την ευλογία της Παναγίας" (κ. Πελέκη, σύζυγος Βουλγαράκη, για την εμπλοκή της στην υπόθεση Βατοπεδίου)
  • "είμαι ο γιος ενός ταχυδρόμου" (κ. Ρουσσόπουλος, υπενθυμίζοντάς μας τις λαϊκές του καταβολές)
  • "εμείς δηλαδή πρέπει να πληρώσουμε παραπάνω φόρο, επειδή έτσι κάνουν οι άλλοι;" (κ. Βουλγαράκης, εξηγώντας το λόγο που φοροδιέφευγε του κράτους που υπηρετούσε)
  • "έβαλα 1 δις δραχμές στην άκρη για τα γεράματά μου" (μασκαριότατος πρώην μητροπολίτης Αττικής Παντελεήμονας, νεανίας ετών 70)
  • "σκέφτομαι την κρίση όλη μέρα, δε με πιάνει ύπνος τα βράδια" (κ. Φάνη-Πάλλη Πετραλιά, δίνοντας μία πειστική εξήγηση για την εμφάνισή της)
  • ...και τόσους άλλους;
Ο πιτσιρίκος την προηγούμενη εβδομάδα, τα είπε όλα με μία φράση: "Τα κόμματα δε θέλουν σκεπτόμενους πολίτες, θέλουν κρετίνους. Και δόξα τω θεώ, βρίσκουν μπόλικους". Και επειδή ο κρατικός μηχανισμός ξέρει πολύ καλά ότι η κρετινοποίηση πρέπει να γίνεται μεθοδικά και απερίσπαστα, επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο στο συγκεκριμένο τομέα, χτυπώντας το πρόβλημα στη ρίζα του: την εκπαίδευση. Βλέπετε, οι μορφωμένοι άνθρωποι τείνουν να αμφισβητούν το κάθε τυχάρπαστο λαμόγιο που προσπαθεί να τους πείσει ότι πρέπει να κάθονται στα αυγά τους και να αφήνουν "αυτούς που ξέρουν" να οδηγούν τη χώρα στο γκρεμό, φουσκώνοντας τους προσωπικούς τους λογαριασμούς στην πορεία.

Και μετά από αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή, το κυρίως θέμα:

Στα δικαστήρια σέρνεται η πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού σχολείου Γκράβας, Στέλλα Πρωτονοτάριου, κατηγορούμενη για το εντυπωσιακό και πρωτοπόρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο της για την ένταξη των αλλόγλωσσων παιδιών στο σχολικό περιβάλλον. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η Στ. Πρωτονοτάριου παραχώρησε αίθουσα του σχολείου, για να διδαχθούν τις απογευματινές ώρες τη γλώσσα τους 22 παιδιά αλβανικής καταγωγής. Αυτό είναι το "έγκλημα" που διέπραξε κατά το χρονικό διάστημα από τον Σεπτέμβριο του 2005 μέχρι την 28.11.2007, όπου τα λαγωνικά του έθνους το πήραν είδηση και έπαψαν και το πρόγραμμα, αλλά και τη διευθύντρια από τη θέση της.

Η εκπαιδευτικός θα καθίσει στο σκαμνί της κατηγορουμένης, στις 16 Ιουνίου, επειδή, σ' ένα σχολείο που πάνω από το 70% των παιδιών είναι μεταναστόπουλα από διάφορες χώρες, δεν έκλεισε μάτια και αυτιά, αλλά βοήθησε με όλη της την ψυχή να πραγματοποιηθεί ένα πρόγραμμα που κανονικά θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα για όλα τα σχολεία. Ένα πρόγραμμα που αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα που έκανε τους Έλληνες και αλλοδαπούς μαθητές να μονοιάσουν, να συνεργαστούν και να κερδίσουν διακρίσεις σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Ένα πρόγραμμα που κατάφερε, σε πείσμα των καιρών, να δημιουργήσει σκεπτόμενα παιδιά...

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από την πραγματικά πολύ εμπεριστατωμένη περιγραφή του "πειράματος της Γκράβας" από το blog gerontakos.blogspot.com:


[...]
Η διευθύντρια και οι δάσκαλοι δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Τα δύο πανεπιστήμια ενημερώνονταν με σχολαστικότητα για όλα όσα συνέβαιναν στο σχολείο. Πρέπει να ήταν εντυπωσιακά αν κρίνει κανείς από τα λόγια της Αλεξάνδρας Ανδρούσου: «Αυτό το σχολείο δεν ήταν μόνο πρότυπο. Ήταν σχεδόν πειραματικό. Όλα όσα διδάσκουμε στους φοιτητές της Παιδαγωγικής, εκεί γίνονταν πράξη». «Μας ζητούσαν», λέει ο Γ. Τσιάκαλος, «από άλλα σχολεία λεπτομέρειες για το “πείραμα της Γκράβας”. Ήδη, χάρη σ’ αυτούς αντίστοιχη πρωτοβουλία εκδηλώνεται σήμερα και σε σχολείο της Λάρισας».

Αλλά οι δέκα δάσκαλοι και η διευθύντρια είχαν κι άλλα στο μυαλό τους. Ήθελαν να βάλουν στο παιχνίδι και τους γονείς. Έλληνες και αλλοδαπούς. Και ξεκίνησαν –εθελοντικά πάντα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ξεκοκάλισαν κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα– ένα νέο διμέτωπο αγώνα. Οργάνωσαν δύο απογεύματα τη βδομάδα μάθημα μητρικής γλώσσας για τους αλλοδαπούς μαθητές και μάθημα ελληνικών για τους αλλοδαπούς γονείς. Τότε έσπασε ο πάγος.

Τα δύο πανεπιστήμια παρακολουθούσαν με ανυπόκριτο ενθουσιασμό αυτά που γίνονταν πίσω από τους τοίχους του 132ου. «Οι δάσκαλοι», λέει ο Γιώργος Τσιάκαλος «έκαναν με σχολαστικότητα αυτό που ζητάει η διοίκηση, το υπουργείο: Πραγματική αξιολόγηση. Όχι στα λόγια. Η διαρροή των μαθητών σταμάτησε, οι επιδόσεις βελτιώθηκαν. Όλων, και των Ελλήνων. Για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε –στην Ελλάδα για πρώτη φορά– ότι η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας βοηθά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους αλλοδαπούς».

Ενώ τα πανεπιστήμια έστελναν συνεχώς φοιτητές να παρακολουθήσουν τα νέα δεδομένα στο 132ο και ζητούσαν από τους δασκάλους να μεταφέρουν την εμπειρία τους στα δικά τους αμφιθέατρα, ξεκίνησε μια νέα υπέρβαση. Οι εθνικές γιορτές. «Προβληματιστήκαμε πολύ», λέει η Στέλλα Πρωτονοτάριου. «Θέλαμε η εθνική γιορτή να αφορά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους Ελληνες».

Η λύση που βρέθηκε π.χ. για την 28η Οκτωβρίου ήταν η γιορτή να έχει σαν θέμα τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανθρώπινη εμπειρία από αυτόν. Οι προετοιμασίες για την εθνική γιορτή άρχιζαν πολύ νωρίτερα. Στα παιδιά, σε όλα τα παιδιά, μοιράζονταν ρόλοι. Και μέσα από τους ρόλους ο ένας έμπαινε στα ερωτήματα και τις βεβαιότητες του άλλου.
[...]



Σχετικές αναρτήσεις/δημοσιεύσεις:

13.2.09

Διαδραστική Πληροφόρηση

Από το tvxs.gr:
"Ανοίγει σήμερα τις εργασίες του το Διαρκές Συνέδριο του Συνασπισμού. Tο tvxs μεταδίδει ζωντανά τις εισηγητικές ομιλίες του προέδρου του ΣΥΝασπισμού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της επιτροπής Θέσεων, Γιάννη Δραγασάκη."

Η πρώτη (απ' όσα ξέρω, διορθώστε με εάν κάνω λάθος) ζωντανή μετάδοση ενός σημαντικού πολιτικού γεγονότος από ανεξάρτητο και αποκλειστικά διαδικτυακό μέσο ενημέρωσης, είναι γεγονός! Όχι διαφημίσεις, όχι περικοπές, όχι μοντάζ... Ωμή και αμάσητη πληροφορία, αναρτημένη δημόσια έτσι ώστε ο καθένας να την αποκτήσει με ένα απλό κλικ, να την αφομοιώσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Η σημασία αυτού του είδους άμεσης πληροφόρησης είναι τεράστια, ειδικά σε αυτή τη φάση της ιστορίας, με τα τόσο έντονα κρούσματα λογοκρισίας (όπως αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό) και τρομοκράτησης (όπως αυτό, αυτό, αυτό, αυτό) κάθε ατόμου ή ομάδας που τολμάει να σηκώσει κεφάλι.

Μην το πάρετε ως πολιτική διαφήμιση, αλλά ως μία τρομακτική επίδειξη της δύναμης του διαδικτύου! Μίας δύναμης που έχει τρομάξει τα κόμματα, τα κανάλια και τους μεγάλους εκδοτικούς οργανισμούς, οι οποίοι, βλέποντας το παιχνίδι να χάνεται με συνοπτικές διαδικασίες, έχουν αρχίσει τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη χωρίς προσχήματα και, ευτυχώς, χωρίς σοβαρότητα επίσης (βλέπε υπόθεση indymedia).

Για να επανέλθω στο θέμα του "TV χωρίς σύνορα", την Κυριακή στις 7 το απόγευμα, μετά το τέλος του συνεδρίου, ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα δώσει συνέντευξη στο διαδικτυακό αυτό μέσο (http://www.tvxs.gr/v5249), στην οποία θα μπορούν να συμμετάσχουν απλοί διαδικτυακοί θεατές θέτοντας ερωτήματα μέσω chat. Όχι απλά άμεση πληροφόρηση: άμεση παρέμβαση σε αυτήν.

Κάτι ανάλογο (με λιγότερα οικονομικά και τεχνολογικά μέσα, αλλά με περίσσευμα όρεξης και χιούμορ) έχει ξεκινήσει και στο www.taper.tv, όπου κατά διαστήματα μεταδίδονται ανοιχτές συζητήσεις και συνεντεύξεις.

Η νέα μορφή πληροφόρησης είναι μη ελέγξιμη, διαδραστική, και είναι ήδη εδώ!
Μην την παραβλέπετε!

5.2.09

Η Σέχτα του Επαναστατικού Αγώνα

Να, λοιπόν, που διαψεύστηκα με τον πιο πανηγυρικό τρόπο... Ή μήπως όχι;
Προσωπικά, όσο και να προσπαθώ, δε μπορώ να πιστέψω πως άνθρωποι οι οποίοι είναι τόσο βαθύτατα εναντίον του συστήματος και τόσο αποφασισμένοι να το ανατρέψουν που καταφεύγουν στα όπλα, μπορεί να είναι τόσο ηλίθια ρηχοί στο λόγο τους και τόσο εξώφθαλμα άκαιροι στις ενέργειές τους...

Πόσο πιθανό είναι πια, όλοι ΜΑ ΟΛΟΙ οι Έλληνες εξτρεμιστές να είναι τόσο ΜΑ ΤΟΣΟ ηλίθιοι; Όλοι τους αποφάσισαν να εμφανιστούν τώρα, χτυπώντας την πιο κατάλληλη -για τους μπάτσους- στιγμή; Όλοι τους είναι τόσο ξεκομμένοι από τον αγανακτισμένο και εξεγερμένο κόσμο, που δεν έχουν πάρει πρέφα ότι σχεδόν κανείς δεν παίρνει το μέρος τους; Όλοι τους είναι τόσο επιφανειακοί και χωρίς πολιτική σκέψη, που στις προκηρύξεις τους μιλάνε για "κότες" και "γαμημένα γουρούνια", λες και απευθύνονται στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας στο γήπεδο; Η απάντηση είναι ΝΑΙ σε όλα τα παραπάνω! Γιατί; Μα, επειδή είναι οι ίδιοι πιόνια του συστήματος. Γι' αυτό επέλεξαν να χτυπήσουν τότε που το κράτος τους είχε ανάγκη. Γι' αυτό δεν έχουν καμία σχέση με την ψυχοσύνθεση του κόσμου. Γι' αυτό ο πολιτικός τους λόγος περιορίζεται σε γηπεδικές βρισιές. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά σε κάθε κριτική, -και μάλλον επισκέπτονται συχνά τη blogόσφαιρα... Αυτή τη φορά είχαν κάνει το homework τους:

Σε πολλά blogs αναρτήθηκαν σκέψεις και αναλύσεις για την προηγούμενη προκήρυξή τους (ως Επαναστατικός Αγώνας, τότε). Κατάλαβαν ότι απέτυχαν παντελώς να πείσουν για το πολιτικό υπόβαθρο των πράξεών τους, κι έτσι στην τωρινή προκήρυξη αποφάσισαν να μην κάνουν καν προσπάθεια: περιορίστηκαν σε ωμές βρισιές και κακόγουστο χιούμορ. Έκαστος στο είδος του, κι ο Λουμίδης στους καφέδες... Άλλωστε, για να αποφύγουν αναλύσεις τρίτων, αυτή τη φορά οι Επαναστάτες της Αγωνιστικής Σέχτας ανέλυσαν οι ίδιοι την προκήρυξή τους, απαντώντας στα ερωτήματα που καταλάβαιναν ότι θα δημιουργούσαν οι ασυναρτησίες τους!

Επίσης, αναγνωρίζοντας την αποτυχία τους να συνδέσουν την προηγούμενη δολοφονική τους ενέργεια με το κίνημα, αυτή τη φορά οι Αγωνιστές της Σέχτας Επαναστατών σκέφτηκαν κάτι πιο άμεσο και επικοινωνιακό: άφησαν την προκήρυξη στον τάφο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Την επόμενη φορά, φαντάζομαι, θα στείλουν κάποιον να απαγγείλει το κείμενο της προκήρυξης στο δελτίο των 8 του MEGA, φορώντας full-face και μπλούζα "I Love indymedia".

Α, και να μην ξεχάσω: θυμάστε τα ειρωνικά σχόλια που αναρτήθηκαν σε όλο το διαδίκτυο, όταν η βαλλιστική υπηρεσία έβγαλε το πόρισμα για το όπλο που τραυμάτισε τον Διαμαντή Μαντζούνη σε χρόνο-παγκόσμιο ρεκόρ; Ε, αυτή τη φορά, οι Σεχτιστές του Επαναστατικού Αγώνα έκαναν τη βαλλιστική μόνοι τους και την παρέδωσαν στην αστυνομία μαζί με την προκήρυξη. Οικονομικό πακέτο, προς αποφυγή συνειρμών και παρεξηγήσεων.

Δε μπορώ να πω, τα παιδιά σημειώνουν πρόοδο!

3.2.09

Προβοκάτσια 2: Η Επιστροφή

Σαν sequel κακογυρισμένης ταινίας...

Αντιγράφω από tvxs:
Ένοπλη επίθεση σημειώθηκε τα ξημερώματα στο ΑΤ Κορυδαλλού, από την οποία προκλήθηκαν υλικές ζημιές, χωρίς όμως να υπάρξει τραυματισμός. Με τηλεφώνημα στο εκδοτικό συγκρότημα Λαμπράκη, άγνωστοι ανέλαβαν την ευθύνη για λογαριασμό της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» -γεγονός που η αστυνομία εξετάζει με εξαιρετικά μεγάλη επιφύλαξη.


Τα ξημερώματα της Τρίτης, 3/2/2009, και ενώ η κοινή γνώμη είχε αηδιάσει άλλη μία φορά με τις εικόνες των δίποδων χοιρινών που χτυπούσαν και ψέκαζαν μεσήλικες και παππούδες αγρότες, εντελώς συμπτωματικά κάποιοι επιτέθηκαν σε αστυνομικό τμήμα, δίνοντας και πάλι στους μπάτσους το ρόλο του θύματος...

Θα παραθέσω τα πιο πιθανά, κατά την άποψή μου, σενάρια:
  1. Η ενέργεια προέρχεται από τον Ε.Α., ο οποίος είναι μία επαναστατική οργάνωση με ακραίες αντιλήψεις. Μπορεί να μη βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία του εξεγερμένου κόσμου, αλλά τα κίνητρά του είναι όντως η σύγκρουση με το κράτος με κάθε κόστος και, σε τελική φάση, η κατάρρευσή του.
  2. Η ενέργεια προέρχεται από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό (ΚΥΠ, μπάτσους, ακροδεξιούς κτλ), και όχι από τον Ε.Α. ο οποίος είναι μία επαναστατική οργάνωση που δεν έχει καμία σχέση με το περιστατικό.
  3. Η ενέργεια προέρχεται από τον Ε.Α., ο οποίος είναι μέρος ή υποχείριο του παρακρατικού μηχανισμού προπαγάνδας. Με άλλα λόγια, ο Ε.Α. αποτελείται από μπάτσους, ΚΥΠατζήδες, ακροδεξιούς ή κάτι ανάλογο -ή έχει εξαρθρωθεί κάποια στιγμή στο παρελθόν, και πλέον το όνομά του χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.
  4. Η ενέργεια προέρχεται από κάποια άλλη πηγή (π.χ. από αγανακτισμένους δεντροκηπουρούς που διαμαρτύρονται για τη θέση που τους έφαγε ο Αντώνης Νικοπολίδης)
Νομίζω κάλυψα όλο το φάσμα των πιθανών εκδοχών. Στο επόμενο βήμα, θα τις πάρω μία-μία ως βάση συλλογισμού. Όπως έλεγε, λοιπόν, και ο μαθηματικός μου στο σχολείο, "έστω ότι..."

"Έστω ότι ισχύει το σενάριο 1":
Ο Ε.Α. έκανε την προσπάθειά του να ξεσηκώσει τον εξεγερμένο λαό, όταν η φωτιά έκαιγε, μέσα στο Δεκέμβρη, και απέτυχε. Σχεδόν σύσσωμη η κοινή γνώμη (η πραγματική, όχι αυτή που επικαλούνται τα δελτία των 8) τους γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Ακόμα και όταν δημοσιεύτηκε η προκήρυξη, το μόνο που κατάφερε ήταν να συγκεντρώσει χλεύη και απαξίωση, για να μην αναφερθώ σε πολλές εύστοχες παρατηρήσεις για τη δομή αλλά και το περιεχόμενό της, που έκαναν πολλούς να σκεφτούν ότι "κάτι δεν πάει καλά εδώ".
Αν μη τι άλλο, τα μέλη του Ε.Α. θα έπρεπε να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο ώριμος για επανάσταση όσο οι ίδιοι νόμισαν. Επίσης, προκειμένου να καταφέρουν να ανακτήσουν το λαϊκό έρεισμα που έχασαν με τη δολοφονική επίθεση στον Διαμαντή (και που τους είναι απαραίτητο για να κάνουν -κάποτε- την ένοπλη επανάσταση που ονειρεύονται), η λογική λέει ότι θα επέλεγαν να κρατήσουν χαμηλό προφίλ για κάποιο διάστημα. Εκτός βέβαια εάν δεν τους ενδιαφέρει ο λαός, αλλά πιστεύουν ότι θα ρίξουν το σύστημα μόνοι τους, οι εξής πέντε -ή όσοι είναι, τέλος πάντων. Αλλά ακόμα και έτσι, θα έπρεπε να είναι τελείως ηλίθιοι για να μην σκεφτούν ότι η επίθεση της 3/2 θα βοηθούσε το κράτος -τον χειρότερο εχθρό τους- να βρει το τέλειο άλλοθι και να ορθοποδήσει, σε μία φάση που παρέπαιε.

Άρα, το πρώτο σενάριο ευσταθεί, μόνο με την προϋπόθεση ότι τα μέλη του Ε.Α. είναι ένα μάτσο ηλίθιοι πολεμοχαρείς τύποι, αδιάφοροι για τον λαό και την εξέγερση που ξέσπασε τον Δεκέμβρη του 2008. Α, και εντελώς άσχετοι στο σημάδι, μιας και απέτυχαν να σκοτώσουν, μετά από 3 επιθέσεις και συνολικά 50-60 σφαίρες...

"Έστω ότι ισχύει το σενάριο 2":
Κατ' αρχάς, θεωρούμε δεδομένο ότι οι προηγούμενες δύο ενέργειες που αποδόθηκαν στον Ε.Α., προέρχονται όντως από τα μέλη του (χωρίς να αναλύσουμε το ποια μπορεί να είναι αυτά και τι σκοπούς εξυπηρετούν). Σε αντίθετη περίπτωση, μετά από τόσο καιρό, ο πραγματικός Ε.Α. θα είχε αποκαταστήσει το όνομά του δηλώνοντας ότι αυτός δεν έχει καμία σχέση με τα συμβάντα.
Με την ενεργό ύπαρξη του Ε.Α. δεδομένη, λοιπόν, πόσο πιθανό είναι να κάνει κάποιος μία τέτοια προβοκατόρικη ενέργεια, και να την αποδώσει στον Ε.Α.; Είναι σαν να δωρίσω εγώ 10.000 ευρώ στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας, και να διαδώσω ότι τη δωρεά την έκανε ο Πλεύρης. Πόσα δευτερόλεπτα πιστεύετε ότι θα περάσουν από τη δημοσίευση της φήμης μέχρι να βγει και να με διαψεύσει;

Άρα το δεύτερο σενάριο απορρίπτεται...

"Έστω ότι ισχύει το σενάριο 3":
Η λογική που προκύπτει, είναι ότι όποτε υπήρξε ανάγκη να "σουλουπώσει" το στραπατσαρισμένο κοινωνικό πρόσωπο των δυνάμεων καταστολής και να τρομοκρατήσει τον κόσμο που ξεθάρρευε, ο κρατικός μηχανισμός επιστράτευσε το ίδιο φτηνό επικοινωνιακό τρικ: έθεσε τα πιόνια του στο βωμό του θύματος.
Το έκανε όταν ο κόσμος είχε ξεσηκωθεί επικίνδυνα μετά τη δολοφονία του Αλέξη, όταν τα ΜΑΤ σακάτευαν μαθητές και μαθήτριες στο κέντρο της Αθήνας, πυροβολούσαν στον αέρα και έριχναν χημικά παντού: πυροβολώντας μία κλούβα και τραυματίζοντας τον Διαμαντή Μαντζούνη. Το έκανε και τώρα, που οι πραίτορες του χουντικού κ. Μαρκογιαννάκη κέρδισαν το ψωμί τους με το να χτυπούν απλούς πολίτες, να προστατεύουν το παράνομο ξήλωμα συνοικιακών πάρκων και να ψεκάζουν γέρους αγρότες που θα μπορούσαν να είναι παππούδες τους: πυροβολώντας στα τυφλά εναντίον ενός Αστυνομικού Τμήματος. Σατανικές συμπτώσεις...
Με δεδομένο το ότι ο Ε.Α. είναι όργανο του συστήματος και έκανε τις επιθέσεις βάσει οργανωμένου σχεδίου, εξηγείται αυτόματα και η άμεση αντίδραση της Αστυνομίας μετά την επίθεση στα Εξάρχεια (σε αντίθεση με την περίπτωση της Κ. Κούνεβα και του μαθητή που πυροβολήθηκε στο Περιστέρι), αλλά και η άμεση και κατηγορηματική ετυμηγορία της βαλλιστικής έρευνας στην υπόθεση της κλούβας (σε αντιδιαστολή με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το προαναφερθέν περιστατικό στο Περιστέρι). Όλα δένουν!

Καταλήγοντας, το τρίτο σενάριο φαντάζει πολύ πιθανό, με μόνο σοβαρό επιχείρημα εναντίον του το "Έλα μωρέ, μα είναι δυνατόν; Αποκλείεται, υπερβάλλεις!"

"Έστω ότι ισχύει το σενάριο 4":
Πέρα από τα επιχειρήματα εναντίον του δεύτερου σεναρίου τα οποία ισχύουν και εδώ, δε νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό κάποιος που δεν είναι οργανωμένος εγκληματίας ή τρομοκράτης, να έχει πρόχειρo ένα πιστόλι, ένα υποπολυβόλο και 20 σφαίρες. Και έχω την πεποίθηση ότι οι μεν οργανωμένοι εγκληματίες θα χρησιμοποιούσαν αλλού τις σφαίρες τους (τόσες τράπεζες υπάρχουν για να ληστέψουν, τόσοι ζάπλουτοι επιχειρηματίες να απαγάγουν), οι δε τρομοκράτες θα έβαζαν τη δική τους υπογραφή στην ενέργειά τους, όχι αυτή του Ε.Α. (και πάλι, βλέπε σενάριο 2).

Άρα, με συνοπτικές διαδικασίες, το τελευταίο σενάριο απορρίπτεται επίσης...

Δια της εις άτοπον απαγωγής, λοιπόν, καταλήγω σε δύο πιθανά σενάρια:
Σενάριο 1: Η επίθεση έγινε από τον Ε.Α., ο οποίος αποτελείται από ένα μάτσο ηλίθιοιυς πολεμοχαρείς τύπους, αδιάφορους για τον λαό και εντελώς άσχετους στο σημάδι.
Σενάριο 3: Η επίθεση έγινε από τον Ε.Α., ο οποίος είναι υποχείριο ή μέρος του παρακρατικού μηχανισμού προπαγάνδας.

Η τελική επιλογή, δική σας...

28.1.09

Το Μανιφέστο των Blogs


Να 'μαι λοιπόν, με έναυσμα τη δολοφονία ενός παιδιού, να κάνω αυτό που πολλές φορές είχα πει να ξεκινήσω, λιγότερες είχα επιχειρήσει και καμία (μέχρι τώρα) δεν είχα καταφέρει: να blogάρω με συνέπεια -όση, τουλάχιστον, μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου. Όταν το ανακοίνωσα γεμάτος περηφάνια στους γονείς μου, χτες το βράδυ, η απόκρισή τους με προβλημάτισε:

- Τι είναι το blog;

Βραχυκύκλωσα! Ήξερα πολύ καλά τι είναι, αλλά πώς να το διατυπώσω, πώς να το εξηγήσω σε κάποιον που δεν έχει ιδέα; Εντάξει, γραμματικά και ετυμολογικά είχα έτοιμη απάντηση, είχα κάνει και τα σκονάκια μου: Web + log = blog. Και στα ελληνικά, ιστοσελίδα + ημερολόγιο = ιστολόγιο. Αλλά πέραν τούτου; Προβληματισμένος, επιφυλάχτηκα να τους απαντήσω την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν. Σήμερα, ψάχνοντας για την απάντηση, διάβασα στο nylon.gr ένα άρθρο που με κάλυψε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ορίστε, λοιπόν, το Μανιφέστο των Blogs:
  1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
  2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
  3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
  4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
  5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
  6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
  7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
  8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
  9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

* η εικόνα με το τρωκτικό έγινε κατόπιν παραγγελίας
της ATHENA, με αφορμή ένα video post τουUrfurshlaag.

23.1.09

Το νου σου!







Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος.

Το νου σου ε;

Κατερίνα Γώγου

12.1.09

Ει-δύσεις


«Μία συζήτηση για τη σχέση "Εξουσίας και ΜΜΕ" ως μέσων επικοινωνίας/ ενημέρωσης και για τα "ΜΜΕ ως φορέα εξουσίας", είναι κατά βάση μια συζήτηση-αυτοκριτική. Στις σημερινές συνθήκες διαπλοκής αυτή η σχέση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα "τρίγωνο": "μια χαρούμενη παρέα πολιτικών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων γευματίζει, διασκεδάζει και αποφασίζει στο τρίγωνο Κολωνακίου- Συντάγματος- Μυκόνου σε μια παρτούζα κοινής κοινωνικής ζωής, αμοιβαίων συμφερόντων, ταυτόσημης ιδεολογίας", όπως την περιγράφει ο δημοσιογράφος Β. Μουλόπουλος.»
Ιωάννα Σωτήρχου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2001

The Matrix has you!
Όταν η κριτική εκ των έσω είναι τόσο δριμεία, τα λόγια περιττεύουν. Ο ρόλος των ΜΜΕ στη σύγχρονη δυτική κοινωνία είναι εξίσου, εάν όχι περισσότερο, επικίνδυνος από το ρόλο των δυνάμεων καταστολής. Ο συνδυασμός, δε, και των δύο είναι θανατηφόρος -μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, όπως μας δίδαξαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Δε θα μπορούσα να βρω πιο εύστοχο παραλληλισμό για την κατάσταση που βιώνουμε αυτή την περίοδο, από την ταινία The Matrix. Με βάση το σενάριο των αδελφών Wachowski, το ανθρώπινο γένος εξουσιάζεται από τις μηχανές, οι οποίες όμως το χρειάζονται για να επιβιώσουν. Έτσι, αντί να το αφανίσουν, το κρατούν σε καταστολή μέσω της εικονικής πραγματικότητας του Matrix, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι ζει ακόμα ελεύθερο. Κατά καιρούς, κάποιοι ξυπνούν από το λήθαργο. Τότε οι μηχανές στέλνουν τα ρομπότ-Φρουρούς (Sentinels) για να τους εξοντώσουν. Όσοι επιβιώνουν, παλεύουν για να ξυπνήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν.
Θα ξαναγράψω το ίδιο κείμενο, με τις εξής αλλαγές:
  • Όπου "ανθρώπινο γένος" θα βάλω "πολίτες"
  • Όπου "μηχανές" θα βάλω "κρατικός μηχανισμός"
  • Όπου "Matrix" θα βάλω "ΜΜΕ"
  • Όπου "Φρουροί" θα βάλω "Δυνάμεις Καταστολής"
Με βάση την πραγματικότητα, λοιπόν, οι πολίτες εξουσιάζονται από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος όμως τους χρειάζεται για να επιβιώσει. Έτσι, αντί να τους αφανίσει, τους κρατά σε καταστολή μέσω της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι ζουν ακόμα ελεύθεροι. Κατά καιρούς, κάποιοι ξυπνούν από το λήθαργο. Τότε ο κρατικός μηχανισμός στέλνει τις δυνάμεις καταστολής για να τους εξοντώσουν. Όσοι επιβιώνουν, παλεύουν για να ξυπνήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν.
Σας θυμίζει κάτι;

Πόσοι από εσάς έχετε χάσει ολόκληρες ώρες από τη ζωή σας χαζεύοντας ηλίθιες σειρές με χιλιοπαιγμένα σενάρια και κακόγουστα αστεία; Πόσοι από εσάς έχετε φτάσει σε τέτοιο σημείο αποχαύνωσης που συνεχίσατε να κοιτάτε το κουτί ακόμα και όταν άρχισαν οι διαφημίσεις; Πόσοι από εσάς έχετε συνηθίσει τόσο πολύ τις εικόνες θανάτου στα δελτία, που πλέον τις χαζεύετε τρώγοντας το βραδινό σας;

Follow the White Rabbit
Η χούντα είναι εδώ. Έχει πιο ελκυστικό πρόσωπο και πιο έμμεσους τρόπους από αυτή που έζησαν οι γονείς μας, αλλά είναι εδώ. Και το κύριο όπλο της, είναι τα ΜΜΕ. Η τηλεόραση δείχνει τον Λούη του X-Factor να δακρύζει για την αποχώρησή του, όχι τους συνομήλικούς του που κλαίνε από τα δακρυγόνα και το ξύλο. Κάνει κοντινό στα βυζιά της Μενεγάκη, όχι στη μαθήτρια που τρώει ξύλο από τους μπάτσους έξω από τη Βουλή. Παίζει σε αέναη επανάληψη το video με τους προβοκάτορες και τα σπασμένα μικρομάγαζα, όχι τους διαδηλωτές και τον κόσμο που τους χειροκροτάει από τα μπαλκόνια.

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι φτιαγμένοι από το ίδιο το σύστημα, και προφανώς το εξυπηρετούν. Γιατί να τους υπακούσουμε; Όσα μεταδίδουν τα δελτία των 8 είναι αληθινά μόνο για όσους επιλέξουν να τα πιστέψουν. Η αυθεντία των μεγαλοδημοσιογράφων διαρκεί μόνο μέχρι να πατήσουμε το μικρό κόκκινο κουμπάκι που γράφει OFF. Η κατασκευασμένη πραγματικότητα των μονταρισμένων και επιλεκτικά αναμεταδιδόμενων πλάνων καταρρέει όταν τη συγκρίνουμε με την πραγματικότητα που καταγράφουν τα μάτια μας. Όλοι μπορούν να κάνουν τη σύγκριση πραγματικότητας-ρεπορτάζ, αρκεί για μία φορά να νικήσουν το φόβο τους και να κατέβουν σε κάποια πορεία. Αυτή ακριβώς τη σύγκριση φοβούνται τα ΜΜΕ, και γι' αυτό το λόγο προσπαθούν λυσσαλέα να αποτρέψουν τον κόσμο από το να απομακρυνθεί από την τηλεόραση.

Stay in Wonderland, and I'll show you how deep the rabbit-hole goes!
Οι γιορτές ήρθαν και πέρασαν, και πήραν μαζί τους ένα μεγάλο μέρος της οργής και του παλμού του κόσμου. Τα ΜΜΕ είχαν πρόσφορο έδαφος και ελεύθερο πεδίο να δράσουν όπως μόνο αυτά ξέρουν, και το έκαναν. Βομβάρδισαν τους τηλεθεατές με γιορτινή ατμόσφαιρα, οικογενειακή θαλπωρή και ολίγον από πόλεμο κάπου μακρυά, έτσι ώστε να σκεφτούν ανακουφισμένοι "καλά είμαστε εμείς εδώ". Φτάσαμε στο πιο κρίσιμο σημείο! Εδώ θα φανεί εάν ο κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους και πήρε μια γεύση της πραγματικότητας, θα συνεχίσει να διεκδικεί όσα του ανήκουν.

Στο σημείο που έχουμε φτάσει, το "εγώ να είμαι καλά, και οι άλλοι ας κόψουν το λαιμό τους" δεν έχει πλέον ισχύ. Διότι, για πόσο ακόμα θα είναι καλά ο οποιοσδήποτε, όταν οι άνθρωποι (με την βιολογική, μόνο, έννοια της λέξης) που δέρνουν, δολοφονούν, παραπληροφορούν και κλέβουν, δρουν με τη σιγουριά ότι ποτέ δε θα κληθούν να λογοδοτήσουν για όσα κάνουν; Όλοι, ο καθένας μόνος και ταυτόχρονα όλοι μαζί, πρέπει να δράσουμε! Και το πρώτο βήμα προς κάθε σωστή δράση, είναι η σωστή ενημέρωση.

Ευτυχώς, εκτός από τα κανάλια-επιχειρήσεις, η νέα εποχή έχει φέρει και το internet, το YouTube, τα blogs! Όσο και να θέλουν, όσο και να προσπαθούν, δε μπορούν να κλείσουν τα στόματα όλων μας. Τα χημικά δε μεταφέρονται μέσω τηλεφωνικών γραμμών, και οι Πρετεντέρηδες δε μπορούν να λογοκρίνουν όσες ειδήσεις δεν τους βολεύουν. Η αληθινή ενημέρωση βρίσκεται στις φωνές και τα δάχτυλα όσων βγαίνουν στο δρόμο, όχι στα κανάλια που αφιερώνουν ένα δίλεπτο στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και μισή ώρα στην Έφη Θώδη, και την Τζούλια Αλεξανδράτου.

Θα κλείσω το κείμενό μου, με τον τρόπο που τελειώνει η ταινία που προανέφερα, με τα λόγια του πρωταγωνιστή προς τις Μηχανές:
«Το ξέρω ότι είστε εκεί έξω. Τώρα πλέον, σας διαισθάνομαι. Το ξέρω ότι φοβάστε... φοβάστε εμάς, φοβάστε την αλλαγή. Δεν ξέρω το μέλλον. Δεν ήρθα να σας πω πώς θα τελειώσει όλο αυτό. Ήρθα να σας πω πώς θα ξεκινήσει: Θα κλείσω το τηλέφωνο, και θα δείξω στους ανθρώπους αυτό που δε θέλετε να δουν. Θα τους δείξω έναν κόσμο χωρίς εσάς. Έναν κόσμο χωρίς κανόνες και ελέγχους, χωρίς σύνορα και φραγμούς. Έναν κόσμο όπου όλα είναι εφικτά.»



* η εικόνα με τις ει-δύσεις είναι αντιγραφή από μία αφίσα που είδα στην κατάληψη της Αρχιτεκτονικής. Δεν ξέρω ποιος τη σκέφτηκε, αλλά τα σπάει :)

8.1.09

Η αξία της ζωής και η ζωή με αξία

Υπάρχουν πολλές και διάφορες ζωές. Η ζωή του Αφγανού πρόσφυγα και η ζωή του καλοβολεμένου Έλληνα πολίτη, η ζωή του μεγαλοδημοσιογράφου και η ζωή του αποχαυνωμένου τηλεθεατή, η ζωή ενός 15χρονου και η ζωή ενός 21χρονου, η ζωή ενός μπάτσου και η ζωή ενός παιδιού. Κάθε μία ξεχωριστή, διαφορετική, μοναδική.

Η αξία της ζωής οποιουδήποτε είναι η ίδια: ανεκτίμητη. Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή, ακόμα και αυτοί που άδικα αφαιρούν τις ζωές άλλων. Δεν είναι τυχαίο το ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής ήταν ανέκαθεν ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα κάθε κοινωνικού κινήματος. Άλλωστε, τι νόημα έχει η βίαιη αφαίρεση μίας ζωής; Τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει, εκτός από ένα προσωρινό αίσθημα κάθαρσης, και μετέπειτα την πρόκληση εκδίκησης και τη συνέχιση ενός κύκλου αίματος; Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι έκφρασης, αλλά η δολοφονία ποτέ δεν ήταν ένας αποτελεσματικός τέτοιος. Ποτέ δεν επέφερε λύση κανενός προβλήματος, παρά μόνο όξυνση και διαιώνιση.

Η ζωή με αξία, είναι άλλο θέμα. Φυσικά και δε ζουν όλοι ζωές με αξία. Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει ότι ο μπάτσος που δολοφόνησε ένα πιτσιρίκι επειδή τον αψήφισε (ήτοι, δεν κατουρήθηκε πάνω του όταν τον είδε) και του αντιμίλησε, έχει αξία. Θα πάω το συλλογισμό μου ένα βήμα παραπέρα, και θα πω ότι ούτε κάποιος που με τη βούλησή του εντάσσεται στα ΜΑΤ -ξέροντας ότι οι εντολές που θα κληθεί να εκτελέσει θα είναι να χτυπάει παιδιά, φοιτητές και συνταξιούχους-, έχει αξία ως άνθρωπος (όσο για την καραμέλα περί φτωχόπαιδων που πάνε στην Αστυνομία επειδή πληρώνονται από το πρώτο έτος φοίτησης, να υπενθυμίσω ότι στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. υπάρχουν και υπηρεσίες όπως η Τροχαία, η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων, η Δίωξη Ναρκωτικών).

Όλα τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικοί λόγοι για να απαξιώνω ακόμα και μία τυπική καλημέρα με έναν τέτοιο άνθρωπο. Σε περιόδους κοινωνικής αντιπαράθεσης και εξέγερσης, δε, αυτοί οι λόγοι ίσως με κάνουν ακόμα και να παίξω ξύλο μαζί του (ξέροντας ότι, λόγω εξοπλισμού και κτηνώδους νοοτροπίας, η μάχη θα είναι άνιση). Αλλά κανένα αμάρτημα, ούτε τα προαναφερθέντα ούτε άλλα χειρότερα, δεν μπορούν να αναιρέσουν το αξίωμα ότι όλες οι ζωές είναι ανεκτίμητες.

Διάβασα πολλά αντεπιχειρήματα σε blogo-συζητήσεις επί του θέματος:
- "Δε σέβομαι τη ζωή κάποιου που δε σέβεται τη δική μου"
- "Ξέρεις πόσοι μπάτσοι έλεγαν off-camera ότι καλά του έκανε του Αλέξανδρου ο Κορκονέας;". Ναι ξέρω.
Και ακριβώς επειδή δε θέλω να σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο με αυτούς που απεχθάνομαι, δε μπορώ παρά να διαφωνήσω.

5.1.09

Τι είναι προβοκάτσια, μαμά;

Το κίνημα που δημιουργήθηκε με αιτία και αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου δεν αποτελείται από περιθωριακούς τύπους με ακραίες ιδέες και όπλα στα χέρια, αλλά από μαθητές, φοιτητές, γονείς, νέους εργαζόμενους. Έχει τις γνώσεις και την όρεξη να χρησιμοποιήσει εναντίον του συστήματος τα ίδια του τα -επικοινωνιακά- όπλα: έκανε κατάληψη σε κανάλια και πέρασε το δικό του μήνυμα, έστησε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εκπέμπει τη δική του αλήθεια, κρέμασε πανό στην Ακρόπολη, ξεφτίλισε το Δέντρο κρεμώντας σκουπίδια και χόρεψε γαϊτανάκι γύρω από τους μπάτσους, κάνοντας τους περαστικούς να χαμογελούν στα κρυφά... Το κίνημα αυτό είναι διαφορετικό, και αυτό το καθιστά άκρως επικίνδυνο για το σύστημα.

Οι πρώτες αντιδράσεις από την άλλη πλευρά, ήταν οι αναμενόμενες, και κάθε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού έπαιξε το ρόλο του: τα ΜΜΕ βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές με εικόνες από τα επεισόδια και μόνο, η Αστυνομία καλλιέργησε κλίμα τρόμου στον κόσμο και έκανε επίδειξη δύναμης και ατιμωρησίας χρησιμοποιώντας μπουνιές, κλωτσιές, χημικά και όπλα εναντίον των διαδηλωτών, και το κράτος κοιτούσε ατάραχο το χάος, δίνοντας έτσι το ελεύθερο στους κυριευμένους από υπερβάλλοντα ζήλο πραίτορές του να λιανίζουν στο ξύλο μαθητές, την ίδια ώρα που οι μπάχαλοι έσπαγαν και έκαιγαν την Αθήνα, σε απόσταση 50 μέτρων. Α, και να μην ξεχάσουμε και τους "αγανακτισμένους πολίτες" που εμφανίστηκαν σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και που, σε πλήρη συνεννόηση με την Αστυνομία, επιχείρησαν να διαλύσουν τις πορείες. Ειδικά στην Πάτρα, οι "αγανακτισμένοι πολίτες" κυνηγούσαν τους φοιτητές με μαχαίρια και λοστούς (αρκετοί διαδηλωτές σώθηκαν μπαίνοντας σε σπίτια κατοίκων του κέντρου που τους άνοιξαν και τους έκρυψαν), έκαψαν το στέκι των Αντιεξουσιαστών της πόλης και ζωγράφισαν σβάστικες στους τοίχους...

Το κίνημα αυτό όμως είναι διαφορετικό από όσα έως τώρα έχει κληθεί να εξουδετερώσει ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός. Τα πατροπαράδοτα μέσα χειραγώγησης δεν έχουν ισχύ απέναντι στη γενιά του internet. Πώς να παραπληροφορήσεις τον κόσμο, όταν υπάρχουν 1000 blogs που αναρτούν κάθε είδηση πριν καν τα κανάλια προλάβουν να μοντάρουν τα πλάνα για το έκτακτο δελτίο τους;

Το μόνο μέσο που μπορεί πραγματικά να βλάψει το κίνημα, είναι η προβοκάτσια, είτε αυτή πηγάζει από μία αυθόρμητη έκρηξη θυμού, είτε είναι μεθοδευμένη. Κάποιες ενέργειες είναι προβοκατόρικες, ακόμα και αν οι αυτουργοί δεν έχουν τέτοιο σκοπό: όταν καίγεται ένα κατάστημα -μεγάλο ή μικρό, ψιλικατζίδικο ή τράπεζα- ένα πράγμα είναι 100% βέβαιο: ότι οι κάμερες των ΜΜΕ θα ζουμάρουν πάνω στις φλόγες και θα βγάλουν εκτός πλάνου τη διαδήλωση που περνάει από δίπλα. Τέτοιες ενέργειες είναι βούτυρο στο ψωμί τους, και κάποιοι τους το αλοίφουν, είτε εσκεμμένα είτε παρεπιπτόντως. Σχεδόν όλοι όσοι κατεβαίνουν στους δρόμους είναι εναντίον των τραπεζών, των πολυεθνικών και όλων όσων πρεσβεύουν, αλλά το να κάψεις ένα υποκατάστημα (το οποίο θα αποζημιωθεί από την ασφαλιστική) είναι τουλάχιστον χαζό, τη στιγμή που αυτά που διεκδικείς είναι τόσο μεγαλύτερα και σημαντικότερα.

ΥΓ: Πριν λίγο έμαθα για τον τραυματισμό του Αστυνομικού στα Εξάρχεια... Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή αν η δολοφονική απόπειρα έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση, από παρακρατικούς ή από κάποιους ηλίθιους -αν και τα στοιχεία δείχνουν το πρώτο. Σημασία έχει αφενός να σωθεί το παιδί, και αφετέρου να απομονωθεί το περιστατικό από το κίνημα, και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο σαφές ότι τέτοιες ενέργειες είναι έξω από τη λογική μας! Το παιδί που πυροβολήθηκε αξίζει τη συμπαράστασή μας. Όχι ως μπάτσος, αλλά ως παιδί 21 χρονών. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον "δικό μας" Αλέξη... Μπορεί να έχουμε 1000 λόγους να είμαστε απέναντί του, εναντίον των ιδεών που πρεσβεύει, αλλά ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ! Αλλιώς τι διαφορά έχουμε από τους μπάτσους; Ο καθένας σκοτώνει αυτούς με τους οποίους διαφωνεί, κι όποιος φάει τους περισσότερους κερδίζει; Αυτό είναι το μήνυμα;

Αυτού του είδους η προβοκάτσια θέλει προσοχή, γιατί είναι καλοστημένη και σίγουρα καθοδηγούμενη από ψηλά. Το σύνθημα "Μπάτσος καλός μόνο νεκρός" που έχει γραφτεί σε διάφορα δημόσια κτήρια μέχρι χτες ήταν κάτι γενικό, και αόριστο, και εξέφραζε περισσότερο ένα συναίσθημα παρά μία προτροπή προς δράση (ελπίζω). Από σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, διότι υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο παραπέμπει το σύνθημα αυτό. Και εάν ο στόχος του κινήματος είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση, πρέπει να χαρακτούν πολύ σαφείς διαχωριστικές γραμμές από εδώ και στο εξής...