Το κίνημα που δημιουργήθηκε με αιτία και αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου δεν αποτελείται από περιθωριακούς τύπους με ακραίες ιδέες και όπλα στα χέρια, αλλά από μαθητές, φοιτητές, γονείς, νέους εργαζόμενους. Έχει τις γνώσεις και την όρεξη να χρησιμοποιήσει εναντίον του συστήματος τα ίδια του τα -επικοινωνιακά- όπλα: έκανε κατάληψη σε κανάλια και πέρασε το δικό του μήνυμα, έστησε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εκπέμπει τη δική του αλήθεια, κρέμασε πανό στην Ακρόπολη, ξεφτίλισε το Δέντρο κρεμώντας σκουπίδια και χόρεψε γαϊτανάκι γύρω από τους μπάτσους, κάνοντας τους περαστικούς να χαμογελούν στα κρυφά... Το κίνημα αυτό είναι διαφορετικό, και αυτό το καθιστά άκρως επικίνδυνο για το σύστημα.
Οι πρώτες αντιδράσεις από την άλλη πλευρά, ήταν οι αναμενόμενες, και κάθε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού έπαιξε το ρόλο του: τα ΜΜΕ βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές με εικόνες από τα επεισόδια και μόνο, η Αστυνομία καλλιέργησε κλίμα τρόμου στον κόσμο και έκανε επίδειξη δύναμης και ατιμωρησίας χρησιμοποιώντας μπουνιές, κλωτσιές, χημικά και όπλα εναντίον των διαδηλωτών, και το κράτος κοιτούσε ατάραχο το χάος, δίνοντας έτσι το ελεύθερο στους κυριευμένους από υπερβάλλοντα ζήλο πραίτορές του να λιανίζουν στο ξύλο μαθητές, την ίδια ώρα που οι μπάχαλοι έσπαγαν και έκαιγαν την Αθήνα, σε απόσταση 50 μέτρων. Α, και να μην ξεχάσουμε και τους "αγανακτισμένους πολίτες" που εμφανίστηκαν σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και που, σε πλήρη συνεννόηση με την Αστυνομία, επιχείρησαν να διαλύσουν τις πορείες. Ειδικά στην Πάτρα, οι "αγανακτισμένοι πολίτες" κυνηγούσαν τους φοιτητές με μαχαίρια και λοστούς (αρκετοί διαδηλωτές σώθηκαν μπαίνοντας σε σπίτια κατοίκων του κέντρου που τους άνοιξαν και τους έκρυψαν), έκαψαν το στέκι των Αντιεξουσιαστών της πόλης και ζωγράφισαν σβάστικες στους τοίχους...
Το κίνημα αυτό όμως είναι διαφορετικό από όσα έως τώρα έχει κληθεί να εξουδετερώσει ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός. Τα πατροπαράδοτα μέσα χειραγώγησης δεν έχουν ισχύ απέναντι στη γενιά του internet. Πώς να παραπληροφορήσεις τον κόσμο, όταν υπάρχουν 1000 blogs που αναρτούν κάθε είδηση πριν καν τα κανάλια προλάβουν να μοντάρουν τα πλάνα για το έκτακτο δελτίο τους;
Το μόνο μέσο που μπορεί πραγματικά να βλάψει το κίνημα, είναι η προβοκάτσια, είτε αυτή πηγάζει από μία αυθόρμητη έκρηξη θυμού, είτε είναι μεθοδευμένη. Κάποιες ενέργειες είναι προβοκατόρικες, ακόμα και αν οι αυτουργοί δεν έχουν τέτοιο σκοπό: όταν καίγεται ένα κατάστημα -μεγάλο ή μικρό, ψιλικατζίδικο ή τράπεζα- ένα πράγμα είναι 100% βέβαιο: ότι οι κάμερες των ΜΜΕ θα ζουμάρουν πάνω στις φλόγες και θα βγάλουν εκτός πλάνου τη διαδήλωση που περνάει από δίπλα. Τέτοιες ενέργειες είναι βούτυρο στο ψωμί τους, και κάποιοι τους το αλοίφουν, είτε εσκεμμένα είτε παρεπιπτόντως. Σχεδόν όλοι όσοι κατεβαίνουν στους δρόμους είναι εναντίον των τραπεζών, των πολυεθνικών και όλων όσων πρεσβεύουν, αλλά το να κάψεις ένα υποκατάστημα (το οποίο θα αποζημιωθεί από την ασφαλιστική) είναι τουλάχιστον χαζό, τη στιγμή που αυτά που διεκδικείς είναι τόσο μεγαλύτερα και σημαντικότερα.
ΥΓ: Πριν λίγο έμαθα για τον τραυματισμό του Αστυνομικού στα Εξάρχεια... Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή αν η δολοφονική απόπειρα έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση, από παρακρατικούς ή από κάποιους ηλίθιους -αν και τα στοιχεία δείχνουν το πρώτο. Σημασία έχει αφενός να σωθεί το παιδί, και αφετέρου να απομονωθεί το περιστατικό από το κίνημα, και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο σαφές ότι τέτοιες ενέργειες είναι έξω από τη λογική μας! Το παιδί που πυροβολήθηκε αξίζει τη συμπαράστασή μας. Όχι ως μπάτσος, αλλά ως παιδί 21 χρονών. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον "δικό μας" Αλέξη... Μπορεί να έχουμε 1000 λόγους να είμαστε απέναντί του, εναντίον των ιδεών που πρεσβεύει, αλλά ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ! Αλλιώς τι διαφορά έχουμε από τους μπάτσους; Ο καθένας σκοτώνει αυτούς με τους οποίους διαφωνεί, κι όποιος φάει τους περισσότερους κερδίζει; Αυτό είναι το μήνυμα;
Αυτού του είδους η προβοκάτσια θέλει προσοχή, γιατί είναι καλοστημένη και σίγουρα καθοδηγούμενη από ψηλά. Το σύνθημα "Μπάτσος καλός μόνο νεκρός" που έχει γραφτεί σε διάφορα δημόσια κτήρια μέχρι χτες ήταν κάτι γενικό, και αόριστο, και εξέφραζε περισσότερο ένα συναίσθημα παρά μία προτροπή προς δράση (ελπίζω). Από σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, διότι υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο παραπέμπει το σύνθημα αυτό. Και εάν ο στόχος του κινήματος είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση, πρέπει να χαρακτούν πολύ σαφείς διαχωριστικές γραμμές από εδώ και στο εξής...
Οι πρώτες αντιδράσεις από την άλλη πλευρά, ήταν οι αναμενόμενες, και κάθε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού έπαιξε το ρόλο του: τα ΜΜΕ βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές με εικόνες από τα επεισόδια και μόνο, η Αστυνομία καλλιέργησε κλίμα τρόμου στον κόσμο και έκανε επίδειξη δύναμης και ατιμωρησίας χρησιμοποιώντας μπουνιές, κλωτσιές, χημικά και όπλα εναντίον των διαδηλωτών, και το κράτος κοιτούσε ατάραχο το χάος, δίνοντας έτσι το ελεύθερο στους κυριευμένους από υπερβάλλοντα ζήλο πραίτορές του να λιανίζουν στο ξύλο μαθητές, την ίδια ώρα που οι μπάχαλοι έσπαγαν και έκαιγαν την Αθήνα, σε απόσταση 50 μέτρων. Α, και να μην ξεχάσουμε και τους "αγανακτισμένους πολίτες" που εμφανίστηκαν σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και που, σε πλήρη συνεννόηση με την Αστυνομία, επιχείρησαν να διαλύσουν τις πορείες. Ειδικά στην Πάτρα, οι "αγανακτισμένοι πολίτες" κυνηγούσαν τους φοιτητές με μαχαίρια και λοστούς (αρκετοί διαδηλωτές σώθηκαν μπαίνοντας σε σπίτια κατοίκων του κέντρου που τους άνοιξαν και τους έκρυψαν), έκαψαν το στέκι των Αντιεξουσιαστών της πόλης και ζωγράφισαν σβάστικες στους τοίχους...
Το κίνημα αυτό όμως είναι διαφορετικό από όσα έως τώρα έχει κληθεί να εξουδετερώσει ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός. Τα πατροπαράδοτα μέσα χειραγώγησης δεν έχουν ισχύ απέναντι στη γενιά του internet. Πώς να παραπληροφορήσεις τον κόσμο, όταν υπάρχουν 1000 blogs που αναρτούν κάθε είδηση πριν καν τα κανάλια προλάβουν να μοντάρουν τα πλάνα για το έκτακτο δελτίο τους;
Το μόνο μέσο που μπορεί πραγματικά να βλάψει το κίνημα, είναι η προβοκάτσια, είτε αυτή πηγάζει από μία αυθόρμητη έκρηξη θυμού, είτε είναι μεθοδευμένη. Κάποιες ενέργειες είναι προβοκατόρικες, ακόμα και αν οι αυτουργοί δεν έχουν τέτοιο σκοπό: όταν καίγεται ένα κατάστημα -μεγάλο ή μικρό, ψιλικατζίδικο ή τράπεζα- ένα πράγμα είναι 100% βέβαιο: ότι οι κάμερες των ΜΜΕ θα ζουμάρουν πάνω στις φλόγες και θα βγάλουν εκτός πλάνου τη διαδήλωση που περνάει από δίπλα. Τέτοιες ενέργειες είναι βούτυρο στο ψωμί τους, και κάποιοι τους το αλοίφουν, είτε εσκεμμένα είτε παρεπιπτόντως. Σχεδόν όλοι όσοι κατεβαίνουν στους δρόμους είναι εναντίον των τραπεζών, των πολυεθνικών και όλων όσων πρεσβεύουν, αλλά το να κάψεις ένα υποκατάστημα (το οποίο θα αποζημιωθεί από την ασφαλιστική) είναι τουλάχιστον χαζό, τη στιγμή που αυτά που διεκδικείς είναι τόσο μεγαλύτερα και σημαντικότερα.
ΥΓ: Πριν λίγο έμαθα για τον τραυματισμό του Αστυνομικού στα Εξάρχεια... Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή αν η δολοφονική απόπειρα έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση, από παρακρατικούς ή από κάποιους ηλίθιους -αν και τα στοιχεία δείχνουν το πρώτο. Σημασία έχει αφενός να σωθεί το παιδί, και αφετέρου να απομονωθεί το περιστατικό από το κίνημα, και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο σαφές ότι τέτοιες ενέργειες είναι έξω από τη λογική μας! Το παιδί που πυροβολήθηκε αξίζει τη συμπαράστασή μας. Όχι ως μπάτσος, αλλά ως παιδί 21 χρονών. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον "δικό μας" Αλέξη... Μπορεί να έχουμε 1000 λόγους να είμαστε απέναντί του, εναντίον των ιδεών που πρεσβεύει, αλλά ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ! Αλλιώς τι διαφορά έχουμε από τους μπάτσους; Ο καθένας σκοτώνει αυτούς με τους οποίους διαφωνεί, κι όποιος φάει τους περισσότερους κερδίζει; Αυτό είναι το μήνυμα;
Αυτού του είδους η προβοκάτσια θέλει προσοχή, γιατί είναι καλοστημένη και σίγουρα καθοδηγούμενη από ψηλά. Το σύνθημα "Μπάτσος καλός μόνο νεκρός" που έχει γραφτεί σε διάφορα δημόσια κτήρια μέχρι χτες ήταν κάτι γενικό, και αόριστο, και εξέφραζε περισσότερο ένα συναίσθημα παρά μία προτροπή προς δράση (ελπίζω). Από σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, διότι υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο παραπέμπει το σύνθημα αυτό. Και εάν ο στόχος του κινήματος είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση, πρέπει να χαρακτούν πολύ σαφείς διαχωριστικές γραμμές από εδώ και στο εξής...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου