28.1.09

Το Μανιφέστο των Blogs


Να 'μαι λοιπόν, με έναυσμα τη δολοφονία ενός παιδιού, να κάνω αυτό που πολλές φορές είχα πει να ξεκινήσω, λιγότερες είχα επιχειρήσει και καμία (μέχρι τώρα) δεν είχα καταφέρει: να blogάρω με συνέπεια -όση, τουλάχιστον, μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου. Όταν το ανακοίνωσα γεμάτος περηφάνια στους γονείς μου, χτες το βράδυ, η απόκρισή τους με προβλημάτισε:

- Τι είναι το blog;

Βραχυκύκλωσα! Ήξερα πολύ καλά τι είναι, αλλά πώς να το διατυπώσω, πώς να το εξηγήσω σε κάποιον που δεν έχει ιδέα; Εντάξει, γραμματικά και ετυμολογικά είχα έτοιμη απάντηση, είχα κάνει και τα σκονάκια μου: Web + log = blog. Και στα ελληνικά, ιστοσελίδα + ημερολόγιο = ιστολόγιο. Αλλά πέραν τούτου; Προβληματισμένος, επιφυλάχτηκα να τους απαντήσω την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν. Σήμερα, ψάχνοντας για την απάντηση, διάβασα στο nylon.gr ένα άρθρο που με κάλυψε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ορίστε, λοιπόν, το Μανιφέστο των Blogs:
  1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
  2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
  3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
  4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
  5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
  6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
  7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
  8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
  9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

* η εικόνα με το τρωκτικό έγινε κατόπιν παραγγελίας
της ATHENA, με αφορμή ένα video post τουUrfurshlaag.

23.1.09

Το νου σου!







Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος.

Το νου σου ε;

Κατερίνα Γώγου

12.1.09

Ει-δύσεις


«Μία συζήτηση για τη σχέση "Εξουσίας και ΜΜΕ" ως μέσων επικοινωνίας/ ενημέρωσης και για τα "ΜΜΕ ως φορέα εξουσίας", είναι κατά βάση μια συζήτηση-αυτοκριτική. Στις σημερινές συνθήκες διαπλοκής αυτή η σχέση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα "τρίγωνο": "μια χαρούμενη παρέα πολιτικών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων γευματίζει, διασκεδάζει και αποφασίζει στο τρίγωνο Κολωνακίου- Συντάγματος- Μυκόνου σε μια παρτούζα κοινής κοινωνικής ζωής, αμοιβαίων συμφερόντων, ταυτόσημης ιδεολογίας", όπως την περιγράφει ο δημοσιογράφος Β. Μουλόπουλος.»
Ιωάννα Σωτήρχου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2001

The Matrix has you!
Όταν η κριτική εκ των έσω είναι τόσο δριμεία, τα λόγια περιττεύουν. Ο ρόλος των ΜΜΕ στη σύγχρονη δυτική κοινωνία είναι εξίσου, εάν όχι περισσότερο, επικίνδυνος από το ρόλο των δυνάμεων καταστολής. Ο συνδυασμός, δε, και των δύο είναι θανατηφόρος -μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, όπως μας δίδαξαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Δε θα μπορούσα να βρω πιο εύστοχο παραλληλισμό για την κατάσταση που βιώνουμε αυτή την περίοδο, από την ταινία The Matrix. Με βάση το σενάριο των αδελφών Wachowski, το ανθρώπινο γένος εξουσιάζεται από τις μηχανές, οι οποίες όμως το χρειάζονται για να επιβιώσουν. Έτσι, αντί να το αφανίσουν, το κρατούν σε καταστολή μέσω της εικονικής πραγματικότητας του Matrix, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι ζει ακόμα ελεύθερο. Κατά καιρούς, κάποιοι ξυπνούν από το λήθαργο. Τότε οι μηχανές στέλνουν τα ρομπότ-Φρουρούς (Sentinels) για να τους εξοντώσουν. Όσοι επιβιώνουν, παλεύουν για να ξυπνήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν.
Θα ξαναγράψω το ίδιο κείμενο, με τις εξής αλλαγές:
  • Όπου "ανθρώπινο γένος" θα βάλω "πολίτες"
  • Όπου "μηχανές" θα βάλω "κρατικός μηχανισμός"
  • Όπου "Matrix" θα βάλω "ΜΜΕ"
  • Όπου "Φρουροί" θα βάλω "Δυνάμεις Καταστολής"
Με βάση την πραγματικότητα, λοιπόν, οι πολίτες εξουσιάζονται από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος όμως τους χρειάζεται για να επιβιώσει. Έτσι, αντί να τους αφανίσει, τους κρατά σε καταστολή μέσω της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι ζουν ακόμα ελεύθεροι. Κατά καιρούς, κάποιοι ξυπνούν από το λήθαργο. Τότε ο κρατικός μηχανισμός στέλνει τις δυνάμεις καταστολής για να τους εξοντώσουν. Όσοι επιβιώνουν, παλεύουν για να ξυπνήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν.
Σας θυμίζει κάτι;

Πόσοι από εσάς έχετε χάσει ολόκληρες ώρες από τη ζωή σας χαζεύοντας ηλίθιες σειρές με χιλιοπαιγμένα σενάρια και κακόγουστα αστεία; Πόσοι από εσάς έχετε φτάσει σε τέτοιο σημείο αποχαύνωσης που συνεχίσατε να κοιτάτε το κουτί ακόμα και όταν άρχισαν οι διαφημίσεις; Πόσοι από εσάς έχετε συνηθίσει τόσο πολύ τις εικόνες θανάτου στα δελτία, που πλέον τις χαζεύετε τρώγοντας το βραδινό σας;

Follow the White Rabbit
Η χούντα είναι εδώ. Έχει πιο ελκυστικό πρόσωπο και πιο έμμεσους τρόπους από αυτή που έζησαν οι γονείς μας, αλλά είναι εδώ. Και το κύριο όπλο της, είναι τα ΜΜΕ. Η τηλεόραση δείχνει τον Λούη του X-Factor να δακρύζει για την αποχώρησή του, όχι τους συνομήλικούς του που κλαίνε από τα δακρυγόνα και το ξύλο. Κάνει κοντινό στα βυζιά της Μενεγάκη, όχι στη μαθήτρια που τρώει ξύλο από τους μπάτσους έξω από τη Βουλή. Παίζει σε αέναη επανάληψη το video με τους προβοκάτορες και τα σπασμένα μικρομάγαζα, όχι τους διαδηλωτές και τον κόσμο που τους χειροκροτάει από τα μπαλκόνια.

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι φτιαγμένοι από το ίδιο το σύστημα, και προφανώς το εξυπηρετούν. Γιατί να τους υπακούσουμε; Όσα μεταδίδουν τα δελτία των 8 είναι αληθινά μόνο για όσους επιλέξουν να τα πιστέψουν. Η αυθεντία των μεγαλοδημοσιογράφων διαρκεί μόνο μέχρι να πατήσουμε το μικρό κόκκινο κουμπάκι που γράφει OFF. Η κατασκευασμένη πραγματικότητα των μονταρισμένων και επιλεκτικά αναμεταδιδόμενων πλάνων καταρρέει όταν τη συγκρίνουμε με την πραγματικότητα που καταγράφουν τα μάτια μας. Όλοι μπορούν να κάνουν τη σύγκριση πραγματικότητας-ρεπορτάζ, αρκεί για μία φορά να νικήσουν το φόβο τους και να κατέβουν σε κάποια πορεία. Αυτή ακριβώς τη σύγκριση φοβούνται τα ΜΜΕ, και γι' αυτό το λόγο προσπαθούν λυσσαλέα να αποτρέψουν τον κόσμο από το να απομακρυνθεί από την τηλεόραση.

Stay in Wonderland, and I'll show you how deep the rabbit-hole goes!
Οι γιορτές ήρθαν και πέρασαν, και πήραν μαζί τους ένα μεγάλο μέρος της οργής και του παλμού του κόσμου. Τα ΜΜΕ είχαν πρόσφορο έδαφος και ελεύθερο πεδίο να δράσουν όπως μόνο αυτά ξέρουν, και το έκαναν. Βομβάρδισαν τους τηλεθεατές με γιορτινή ατμόσφαιρα, οικογενειακή θαλπωρή και ολίγον από πόλεμο κάπου μακρυά, έτσι ώστε να σκεφτούν ανακουφισμένοι "καλά είμαστε εμείς εδώ". Φτάσαμε στο πιο κρίσιμο σημείο! Εδώ θα φανεί εάν ο κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους και πήρε μια γεύση της πραγματικότητας, θα συνεχίσει να διεκδικεί όσα του ανήκουν.

Στο σημείο που έχουμε φτάσει, το "εγώ να είμαι καλά, και οι άλλοι ας κόψουν το λαιμό τους" δεν έχει πλέον ισχύ. Διότι, για πόσο ακόμα θα είναι καλά ο οποιοσδήποτε, όταν οι άνθρωποι (με την βιολογική, μόνο, έννοια της λέξης) που δέρνουν, δολοφονούν, παραπληροφορούν και κλέβουν, δρουν με τη σιγουριά ότι ποτέ δε θα κληθούν να λογοδοτήσουν για όσα κάνουν; Όλοι, ο καθένας μόνος και ταυτόχρονα όλοι μαζί, πρέπει να δράσουμε! Και το πρώτο βήμα προς κάθε σωστή δράση, είναι η σωστή ενημέρωση.

Ευτυχώς, εκτός από τα κανάλια-επιχειρήσεις, η νέα εποχή έχει φέρει και το internet, το YouTube, τα blogs! Όσο και να θέλουν, όσο και να προσπαθούν, δε μπορούν να κλείσουν τα στόματα όλων μας. Τα χημικά δε μεταφέρονται μέσω τηλεφωνικών γραμμών, και οι Πρετεντέρηδες δε μπορούν να λογοκρίνουν όσες ειδήσεις δεν τους βολεύουν. Η αληθινή ενημέρωση βρίσκεται στις φωνές και τα δάχτυλα όσων βγαίνουν στο δρόμο, όχι στα κανάλια που αφιερώνουν ένα δίλεπτο στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και μισή ώρα στην Έφη Θώδη, και την Τζούλια Αλεξανδράτου.

Θα κλείσω το κείμενό μου, με τον τρόπο που τελειώνει η ταινία που προανέφερα, με τα λόγια του πρωταγωνιστή προς τις Μηχανές:
«Το ξέρω ότι είστε εκεί έξω. Τώρα πλέον, σας διαισθάνομαι. Το ξέρω ότι φοβάστε... φοβάστε εμάς, φοβάστε την αλλαγή. Δεν ξέρω το μέλλον. Δεν ήρθα να σας πω πώς θα τελειώσει όλο αυτό. Ήρθα να σας πω πώς θα ξεκινήσει: Θα κλείσω το τηλέφωνο, και θα δείξω στους ανθρώπους αυτό που δε θέλετε να δουν. Θα τους δείξω έναν κόσμο χωρίς εσάς. Έναν κόσμο χωρίς κανόνες και ελέγχους, χωρίς σύνορα και φραγμούς. Έναν κόσμο όπου όλα είναι εφικτά.»



* η εικόνα με τις ει-δύσεις είναι αντιγραφή από μία αφίσα που είδα στην κατάληψη της Αρχιτεκτονικής. Δεν ξέρω ποιος τη σκέφτηκε, αλλά τα σπάει :)

8.1.09

Η αξία της ζωής και η ζωή με αξία

Υπάρχουν πολλές και διάφορες ζωές. Η ζωή του Αφγανού πρόσφυγα και η ζωή του καλοβολεμένου Έλληνα πολίτη, η ζωή του μεγαλοδημοσιογράφου και η ζωή του αποχαυνωμένου τηλεθεατή, η ζωή ενός 15χρονου και η ζωή ενός 21χρονου, η ζωή ενός μπάτσου και η ζωή ενός παιδιού. Κάθε μία ξεχωριστή, διαφορετική, μοναδική.

Η αξία της ζωής οποιουδήποτε είναι η ίδια: ανεκτίμητη. Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή, ακόμα και αυτοί που άδικα αφαιρούν τις ζωές άλλων. Δεν είναι τυχαίο το ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής ήταν ανέκαθεν ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα κάθε κοινωνικού κινήματος. Άλλωστε, τι νόημα έχει η βίαιη αφαίρεση μίας ζωής; Τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει, εκτός από ένα προσωρινό αίσθημα κάθαρσης, και μετέπειτα την πρόκληση εκδίκησης και τη συνέχιση ενός κύκλου αίματος; Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι έκφρασης, αλλά η δολοφονία ποτέ δεν ήταν ένας αποτελεσματικός τέτοιος. Ποτέ δεν επέφερε λύση κανενός προβλήματος, παρά μόνο όξυνση και διαιώνιση.

Η ζωή με αξία, είναι άλλο θέμα. Φυσικά και δε ζουν όλοι ζωές με αξία. Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει ότι ο μπάτσος που δολοφόνησε ένα πιτσιρίκι επειδή τον αψήφισε (ήτοι, δεν κατουρήθηκε πάνω του όταν τον είδε) και του αντιμίλησε, έχει αξία. Θα πάω το συλλογισμό μου ένα βήμα παραπέρα, και θα πω ότι ούτε κάποιος που με τη βούλησή του εντάσσεται στα ΜΑΤ -ξέροντας ότι οι εντολές που θα κληθεί να εκτελέσει θα είναι να χτυπάει παιδιά, φοιτητές και συνταξιούχους-, έχει αξία ως άνθρωπος (όσο για την καραμέλα περί φτωχόπαιδων που πάνε στην Αστυνομία επειδή πληρώνονται από το πρώτο έτος φοίτησης, να υπενθυμίσω ότι στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. υπάρχουν και υπηρεσίες όπως η Τροχαία, η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων, η Δίωξη Ναρκωτικών).

Όλα τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικοί λόγοι για να απαξιώνω ακόμα και μία τυπική καλημέρα με έναν τέτοιο άνθρωπο. Σε περιόδους κοινωνικής αντιπαράθεσης και εξέγερσης, δε, αυτοί οι λόγοι ίσως με κάνουν ακόμα και να παίξω ξύλο μαζί του (ξέροντας ότι, λόγω εξοπλισμού και κτηνώδους νοοτροπίας, η μάχη θα είναι άνιση). Αλλά κανένα αμάρτημα, ούτε τα προαναφερθέντα ούτε άλλα χειρότερα, δεν μπορούν να αναιρέσουν το αξίωμα ότι όλες οι ζωές είναι ανεκτίμητες.

Διάβασα πολλά αντεπιχειρήματα σε blogo-συζητήσεις επί του θέματος:
- "Δε σέβομαι τη ζωή κάποιου που δε σέβεται τη δική μου"
- "Ξέρεις πόσοι μπάτσοι έλεγαν off-camera ότι καλά του έκανε του Αλέξανδρου ο Κορκονέας;". Ναι ξέρω.
Και ακριβώς επειδή δε θέλω να σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο με αυτούς που απεχθάνομαι, δε μπορώ παρά να διαφωνήσω.

5.1.09

Τι είναι προβοκάτσια, μαμά;

Το κίνημα που δημιουργήθηκε με αιτία και αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου δεν αποτελείται από περιθωριακούς τύπους με ακραίες ιδέες και όπλα στα χέρια, αλλά από μαθητές, φοιτητές, γονείς, νέους εργαζόμενους. Έχει τις γνώσεις και την όρεξη να χρησιμοποιήσει εναντίον του συστήματος τα ίδια του τα -επικοινωνιακά- όπλα: έκανε κατάληψη σε κανάλια και πέρασε το δικό του μήνυμα, έστησε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εκπέμπει τη δική του αλήθεια, κρέμασε πανό στην Ακρόπολη, ξεφτίλισε το Δέντρο κρεμώντας σκουπίδια και χόρεψε γαϊτανάκι γύρω από τους μπάτσους, κάνοντας τους περαστικούς να χαμογελούν στα κρυφά... Το κίνημα αυτό είναι διαφορετικό, και αυτό το καθιστά άκρως επικίνδυνο για το σύστημα.

Οι πρώτες αντιδράσεις από την άλλη πλευρά, ήταν οι αναμενόμενες, και κάθε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού έπαιξε το ρόλο του: τα ΜΜΕ βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές με εικόνες από τα επεισόδια και μόνο, η Αστυνομία καλλιέργησε κλίμα τρόμου στον κόσμο και έκανε επίδειξη δύναμης και ατιμωρησίας χρησιμοποιώντας μπουνιές, κλωτσιές, χημικά και όπλα εναντίον των διαδηλωτών, και το κράτος κοιτούσε ατάραχο το χάος, δίνοντας έτσι το ελεύθερο στους κυριευμένους από υπερβάλλοντα ζήλο πραίτορές του να λιανίζουν στο ξύλο μαθητές, την ίδια ώρα που οι μπάχαλοι έσπαγαν και έκαιγαν την Αθήνα, σε απόσταση 50 μέτρων. Α, και να μην ξεχάσουμε και τους "αγανακτισμένους πολίτες" που εμφανίστηκαν σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και που, σε πλήρη συνεννόηση με την Αστυνομία, επιχείρησαν να διαλύσουν τις πορείες. Ειδικά στην Πάτρα, οι "αγανακτισμένοι πολίτες" κυνηγούσαν τους φοιτητές με μαχαίρια και λοστούς (αρκετοί διαδηλωτές σώθηκαν μπαίνοντας σε σπίτια κατοίκων του κέντρου που τους άνοιξαν και τους έκρυψαν), έκαψαν το στέκι των Αντιεξουσιαστών της πόλης και ζωγράφισαν σβάστικες στους τοίχους...

Το κίνημα αυτό όμως είναι διαφορετικό από όσα έως τώρα έχει κληθεί να εξουδετερώσει ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός. Τα πατροπαράδοτα μέσα χειραγώγησης δεν έχουν ισχύ απέναντι στη γενιά του internet. Πώς να παραπληροφορήσεις τον κόσμο, όταν υπάρχουν 1000 blogs που αναρτούν κάθε είδηση πριν καν τα κανάλια προλάβουν να μοντάρουν τα πλάνα για το έκτακτο δελτίο τους;

Το μόνο μέσο που μπορεί πραγματικά να βλάψει το κίνημα, είναι η προβοκάτσια, είτε αυτή πηγάζει από μία αυθόρμητη έκρηξη θυμού, είτε είναι μεθοδευμένη. Κάποιες ενέργειες είναι προβοκατόρικες, ακόμα και αν οι αυτουργοί δεν έχουν τέτοιο σκοπό: όταν καίγεται ένα κατάστημα -μεγάλο ή μικρό, ψιλικατζίδικο ή τράπεζα- ένα πράγμα είναι 100% βέβαιο: ότι οι κάμερες των ΜΜΕ θα ζουμάρουν πάνω στις φλόγες και θα βγάλουν εκτός πλάνου τη διαδήλωση που περνάει από δίπλα. Τέτοιες ενέργειες είναι βούτυρο στο ψωμί τους, και κάποιοι τους το αλοίφουν, είτε εσκεμμένα είτε παρεπιπτόντως. Σχεδόν όλοι όσοι κατεβαίνουν στους δρόμους είναι εναντίον των τραπεζών, των πολυεθνικών και όλων όσων πρεσβεύουν, αλλά το να κάψεις ένα υποκατάστημα (το οποίο θα αποζημιωθεί από την ασφαλιστική) είναι τουλάχιστον χαζό, τη στιγμή που αυτά που διεκδικείς είναι τόσο μεγαλύτερα και σημαντικότερα.

ΥΓ: Πριν λίγο έμαθα για τον τραυματισμό του Αστυνομικού στα Εξάρχεια... Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή αν η δολοφονική απόπειρα έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση, από παρακρατικούς ή από κάποιους ηλίθιους -αν και τα στοιχεία δείχνουν το πρώτο. Σημασία έχει αφενός να σωθεί το παιδί, και αφετέρου να απομονωθεί το περιστατικό από το κίνημα, και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο σαφές ότι τέτοιες ενέργειες είναι έξω από τη λογική μας! Το παιδί που πυροβολήθηκε αξίζει τη συμπαράστασή μας. Όχι ως μπάτσος, αλλά ως παιδί 21 χρονών. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον "δικό μας" Αλέξη... Μπορεί να έχουμε 1000 λόγους να είμαστε απέναντί του, εναντίον των ιδεών που πρεσβεύει, αλλά ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ! Αλλιώς τι διαφορά έχουμε από τους μπάτσους; Ο καθένας σκοτώνει αυτούς με τους οποίους διαφωνεί, κι όποιος φάει τους περισσότερους κερδίζει; Αυτό είναι το μήνυμα;

Αυτού του είδους η προβοκάτσια θέλει προσοχή, γιατί είναι καλοστημένη και σίγουρα καθοδηγούμενη από ψηλά. Το σύνθημα "Μπάτσος καλός μόνο νεκρός" που έχει γραφτεί σε διάφορα δημόσια κτήρια μέχρι χτες ήταν κάτι γενικό, και αόριστο, και εξέφραζε περισσότερο ένα συναίσθημα παρά μία προτροπή προς δράση (ελπίζω). Από σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, διότι υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο παραπέμπει το σύνθημα αυτό. Και εάν ο στόχος του κινήματος είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση, πρέπει να χαρακτούν πολύ σαφείς διαχωριστικές γραμμές από εδώ και στο εξής...