132

"Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο" λέει ο σοφός λαός, που, ως σοφός, κάτι παραπάνω ξέρει... Αλλά, ως γνωστόν, οι εκάστοτε κυβερνήσεις στην μικρή μας χώρα ουδεμία σχέση έχουν με τον λαό, οπότε ρητά σαν το παραπάνω τα ακούνε βερεσέ -και είναι λογικό! Ποιος μορφωμένος και ανοιχτόμυαλος πολίτης δεν θα έπαιρνε με τις πέτρες -© Γιωργάκης- αυτούς που, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του, δήλωναν:

• "Βοήθησα το μοναστήρι αφιλοκερδώς, διότι είχα την αίσθηση ότι θα έχω την ευλογία της Παναγίας" (κ. Πελέκη, σύζυγος Βουλγαράκη, για την εμπλοκή της στην υπόθεση Βατοπεδίου)
  
• "είμαι ο γιος ενός ταχυδρόμου" (κ. Ρουσσόπουλος, υπενθυμίζοντάς μας τις λαϊκές του καταβολές)
• "εμείς δηλαδή πρέπει να πληρώσουμε παραπάνω φόρο, επειδή έτσι κάνουν οι άλλοι;" (κ. Βουλγαράκης, εξηγώντας το λόγο που φοροδιέφευγε του κράτους που υπηρετούσε)
• "έβαλα 1 δις δραχμές στην άκρη για τα γεράματά μου" (μασκαριότατος πρώην μητροπολίτης Αττικής Παντελεήμονας, νεανίας ετών 70)
• "σκέφτομαι την κρίση όλη μέρα, δε με πιάνει ύπνος τα βράδια" (κ. Φάνη-Πάλλη Πετραλιά, δίνοντας μία πειστική εξήγηση για την εμφάνισή της)
  
• ...και τόσους άλλους;

Ο πιτσιρίκος την προηγούμενη εβδομάδα, τα είπε όλα με μία φράση: "Τα κόμματα δε θέλουν σκεπτόμενους πολίτες, θέλουν κρετίνους. Και δόξα τω θεώ, βρίσκουν μπόλικους". Και επειδή ο κρατικός μηχανισμός ξέρει πολύ καλά ότι η κρετινοποίηση πρέπει να γίνεται μεθοδικά και απερίσπαστα, επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο στο συγκεκριμένο τομέα, χτυπώντας το πρόβλημα στη ρίζα του: την εκπαίδευση. Βλέπετε, οι μορφωμένοι άνθρωποι τείνουν να αμφισβητούν το κάθε τυχάρπαστο λαμόγιο που προσπαθεί να τους πείσει ότι πρέπει να κάθονται στα αυγά τους και να αφήνουν "αυτούς που ξέρουν" να οδηγούν τη χώρα στο γκρεμό, φουσκώνοντας τους προσωπικούς τους λογαριασμούς στην πορεία.

Και μετά από αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή, το κυρίως θέμα:

Στα δικαστήρια σέρνεται η πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού σχολείου Γκράβας, Στέλλα Πρωτονοτάριου, κατηγορούμενη για το εντυπωσιακό και πρωτοπόρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο της για την ένταξη των αλλόγλωσσων παιδιών στο σχολικό περιβάλλον. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η Στ. Πρωτονοτάριου παραχώρησε αίθουσα του σχολείου, για να διδαχθούν τις απογευματινές ώρες τη γλώσσα τους 22 παιδιά αλβανικής καταγωγής. Αυτό είναι το "έγκλημα" που διέπραξε κατά το χρονικό διάστημα από τον Σεπτέμβριο του 2005 μέχρι την 28.11.2007, όπου τα λαγωνικά του έθνους το πήραν είδηση και έπαψαν και το πρόγραμμα, αλλά και τη διευθύντρια από τη θέση της.

Η εκπαιδευτικός θα καθίσει στο σκαμνί της κατηγορουμένης, στις 16 Ιουνίου, επειδή, σ' ένα σχολείο που πάνω από το 70% των παιδιών είναι μεταναστόπουλα από διάφορες χώρες, δεν έκλεισε μάτια και αυτιά, αλλά βοήθησε με όλη της την ψυχή να πραγματοποιηθεί ένα πρόγραμμα που κανονικά θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα για όλα τα σχολεία. Ένα πρόγραμμα που αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα που έκανε τους Έλληνες και αλλοδαπούς μαθητές να μονοιάσουν, να συνεργαστούν και να κερδίσουν διακρίσεις σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Ένα πρόγραμμα που κατάφερε, σε πείσμα των καιρών, να δημιουργήσει σκεπτόμενα παιδιά...

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από την πραγματικά πολύ εμπεριστατωμένη περιγραφή του "πειράματος της Γκράβας" από το blog gerontakos.blogspot.com:

---

[...]
Η διευθύντρια και οι δάσκαλοι δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Τα δύο πανεπιστήμια ενημερώνονταν με σχολαστικότητα για όλα όσα συνέβαιναν στο σχολείο. Πρέπει να ήταν εντυπωσιακά αν κρίνει κανείς από τα λόγια της Αλεξάνδρας Ανδρούσου: «Αυτό το σχολείο δεν ήταν μόνο πρότυπο. Ήταν σχεδόν πειραματικό. Όλα όσα διδάσκουμε στους φοιτητές της Παιδαγωγικής, εκεί γίνονταν πράξη». «Μας ζητούσαν», λέει ο Γ. Τσιάκαλος, «από άλλα σχολεία λεπτομέρειες για το “πείραμα της Γκράβας”. Ήδη, χάρη σ’ αυτούς αντίστοιχη πρωτοβουλία εκδηλώνεται σήμερα και σε σχολείο της Λάρισας».

Αλλά οι δέκα δάσκαλοι και η διευθύντρια είχαν κι άλλα στο μυαλό τους. Ήθελαν να βάλουν στο παιχνίδι και τους γονείς. Έλληνες και αλλοδαπούς. Και ξεκίνησαν –εθελοντικά πάντα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ξεκοκάλισαν κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα– ένα νέο διμέτωπο αγώνα. Οργάνωσαν δύο απογεύματα τη βδομάδα μάθημα μητρικής γλώσσας για τους αλλοδαπούς μαθητές και μάθημα ελληνικών για τους αλλοδαπούς γονείς. Τότε έσπασε ο πάγος.

Τα δύο πανεπιστήμια παρακολουθούσαν με ανυπόκριτο ενθουσιασμό αυτά που γίνονταν πίσω από τους τοίχους του 132ου. «Οι δάσκαλοι», λέει ο Γιώργος Τσιάκαλος «έκαναν με σχολαστικότητα αυτό που ζητάει η διοίκηση, το υπουργείο: Πραγματική αξιολόγηση. Όχι στα λόγια. Η διαρροή των μαθητών σταμάτησε, οι επιδόσεις βελτιώθηκαν. Όλων, και των Ελλήνων. Για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε –στην Ελλάδα για πρώτη φορά– ότι η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας βοηθά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους αλλοδαπούς».

Ενώ τα πανεπιστήμια έστελναν συνεχώς φοιτητές να παρακολουθήσουν τα νέα δεδομένα στο 132ο και ζητούσαν από τους δασκάλους να μεταφέρουν την εμπειρία τους στα δικά τους αμφιθέατρα, ξεκίνησε μια νέα υπέρβαση. Οι εθνικές γιορτές. «Προβληματιστήκαμε πολύ», λέει η Στέλλα Πρωτονοτάριου. «Θέλαμε η εθνική γιορτή να αφορά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους Ελληνες».

Η λύση που βρέθηκε π.χ. για την 28η Οκτωβρίου ήταν η γιορτή να έχει σαν θέμα τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανθρώπινη εμπειρία από αυτόν. Οι προετοιμασίες για την εθνική γιορτή άρχιζαν πολύ νωρίτερα. Στα παιδιά, σε όλα τα παιδιά, μοιράζονταν ρόλοι. Και μέσα από τους ρόλους ο ένας έμπαινε στα ερωτήματα και τις βεβαιότητες του άλλου.
[...]

---

Σχετικές αναρτήσεις/δημοσιεύσεις:

• http://www.132grava.net/node/281
  
• http://gerontakos.blogspot.com/2007/12/blog-post_8984.html